Tunel foliowy czy szklarnia ogrodowa? Pierwsza jest nieco tańszym rozwiązaniem i może się okazać bardziej praktyczna, ale przy uprawach – nie ma różnicy, którą opcję wybierzesz. Co w nich uprawiać? Poprosiliśmy Florę z Pola, aby podzieliła się z nami swoim doświadczeniem. – W wysokim tunelu albo w szklarni najczęściej uprawia się pomidory, papryki, ogórki i bakłażany, ale można też eksperymentować z mniej znanymi roślinami jak fasolnik chiński czy okra, czyli rośliny, które lubią ciepło – mówi nam Flora z Pola. Co siejemy pod osłoną? W tunelu można też siać na wiosenne zbiory, czyli w lutym/marcu: rzodkiewkę, sałatę, rukolę, szpinak, roszponkę. Latem będzie im w tunelu za ciepło. Potem można powtórzyć taki wysiew we wrześniu, a nawet w październiku. Dzięki tunelowi czy szklarni można mieć świeże warzywa nawet, gdy jest chłodniej. Tunel niski można wykorzystać do przyspieszenia wzrostu wielu roślin, nawet marchwi czy pietruszki. Gdy jest cieplej, wystarczy go ściągnąć. Czy papryka i pomidor się polubią? Papryka, pomidor i bakłażan są z tej samej rodziny i w teorii nie należy sadzić ich po sobie ani blisko siebie. Co więc robimy my, ale też Flora z Pola? Uzupełniamy podłoże w składniki pokarmowe – nawożąc ziemię kompostem, obornikiem, humusem. I to porządnie. – Można prewencyjnie stosować opryski zapobiegające chorobom grzybowym (ekologiczne, jak oprysk z mleka krowiego, wody i mydła potasowego). Warto też sadzić aksamitki, które przywabiają nicienie glebowe i je trują, można posiać nasturcję lub rumianek dla ochrony przed mszycami. Ja między pomidorami w szklarni sadzę sałaty kruche, które są mniej wrażliwe na wysokie temperatury od masłowych i bazylię. W trakcie wzrostu wegetatywnego podlewam je gnojówką z pokrzyw, później można też rozcieńczać obornik, a w trakcie owocowania podlewam gnojówką z żywokostu – radzi Flora z Pola. Florę z Pola znajdziesz na Facebooku i Instagramie. Polecamy jej wiedzę! Przez coroczne sadzenie tego samego gatunku lub gatunków z tej samej rodziny powinniśmy szklarnie myć np. mydłem potasowym, dosypywać kompostu i dbać o uzupełnienie składników mineralnych. – Jeśli sadzimy więcej niż jeden gatunek, czyli np. pomidory i ogórki warto zmieniać im miejsce co sezon np. pomidory po lewej stronie, ogórki po prawej i za rok na odwrót. Jest wiele różnych opinii co do sadzenia ogórków i pomidorów w jednym tunelu/szklarni, ogórek ma wyższe wymagania co do wilgotności powietrza i podłoża, ale w ogródkach amatorskich z powodzeniem można uprawiać w ten sposób te gatunki. Można to rozwiązać poprzez osobne podlewanie np. ogórek częściej, jeśli tunel ma rząd środkowy i drzwi są otwarte na przestrzał to na nim lepiej posadzić pomidory, wtedy będą miały przewiew, a po bokach ogórki – będą bardziej ochronione od wiatru i co za tym idzie wilgotność będzie tam wyższa. Ja się generalnie aż tak tym nie przejmuje, może plony ogórka są nieco niższe, ale nie wybuduje specjalnie dla nich drugiej szklarni… (jeszcze nie… ) – mówi Flora z Pola. Gdzie postawić tunel lub szklarnię? Powinno być to miejsce osłonięte od wiatru, nigdy w pełnym słońcu. Aby szklarnię zacienić, można ją opryskać wapnem.

. Na imię mam Tadeusz i opowiem Wam o uprawie warzyw w tunelu, prowadzonej przez ciocię Olę i wuja Edzia, ponieważ ja pod folią nic w ogrodzie nie uprawiam. O Cioci Oli wiele osób z Forum Ogrodniczego już słyszało, ponieważ ma założony i prowadzony tutaj przeze mnie wątek zatytułowany: Cztery pory roku w ogródku cioci Oli . Ponadto ciocia Ola jest doświadczoną gospodynią, jak i ogrodniczką, która lubi wszelkie nowinki, przez co wolnej chwili czyta wpisy i porady publikowane w Poradniku ogrodniczym. Tunel a raczej szklarenka cioci Oli i wuja Edzia jest dość prosta w budowie. Zlokalizowana została na tyłach ogrodu, przy ścianie murowanego garażu sąsiada, która stała się jednym z głównych elementów konstrukcji cieplarni. Natomiast pozostałe trzy ściany szklarenki, zbudowane zostały z pojedynczych, rozbiórkowych okien (skrzydeł okiennych z szybą). Dzięki temu, sadzone wewnątrz rośliny mają dość światła, oraz dodatkowo nagrzewającą się w ciągu dnia wspomnianą wyżej ścianę, która oddaje ciepło podczas chłodniejszych nocy. Oszklone skrzydła okienne, przykręcone zostały do szkieletu zrobionego z kantówek 100x100 mm, rozstawionych po narożnikach - osadzonych w kotwy wbite w grunt, oraz łat 60x50 mm. również zakotwiczonych w wbijane kotwy, mające za zadanie usztywnić ścianę z przykręconych do nich okien. Łaty tworzące z kantówkami szkielet, oraz łaty użyte na konstrukcję dachu i murłate spinającą całość - połączone zostały ze sobą za pomocą kontowników i łączników do drewna. Natomiast dach tunelu, wykonany został z naciągniętej na łaty grubej, przeźroczystej foli, zdejmowanej na okres zimowy - w celu przedłużenia żywotności, oraz w celu lepszego przewietrzenia gleby. Ciekawostką przy budowie szklarenki z okien rozbiórkowych jest fakt, że nie my tak do końca decydujemy o długości czy wysokości ścian, tylko wielkość okien którymi dysonujemy. Konstrukcję tą wymyśliła i zrealizowała wspólnie ciocia Ola ze swoim mężem. Wielkość szklarenki wynosi około 12 m/2., w której uprawiane są głównie ogórki i pomidory. Ilość plonu - w zależności od urodzajności roku, pozwala na zaspokojenie potrzeb trzech osób. Pomidory głównie trafiają do bezpośredniej konsumpcji. Jak mówi ciocia Ola: - Przyjemnie jest iść rano po pomidory do tunelu, i zrywać je wygrzane w słońu na sałatkę, którą podam za chwilę na śniadanie. Po drodze zrywa jeszcze w ziołowym ogródeczku zielony koperek lub szczypior, łączy wszystko razem, dodaje jeszcze cebulkę i jest prosta sałatka. O sadzonki pomidorów ciocia Ola z wujem Edziem dbają już na początku wiosny. Wtedy to sieją pomidory z nasion, które kiełkują na domowych parapetach, których okna wychodzą na południe. Następnie po podrośnięciu siewek, pikowane zostają do małych doniczek lub kubeczków po żywności. Gdy porządnie podrosną, po 15 maja trafiają do tunelu. Każdy krzaczek po wyciągnięciu z doniczki/kubeczka sadzony jest do napełnionego nową ziemią pojemnika bez dna, zagłębionego w ziemi. Dzięki tej czynności pomidorom na starcie nie zabraknie składników odżywczych, oraz użyta doniczka bez dna ułatwia gospodarzom późniejsze podlewanie. Pomidory posadzone w tunelu zamiast podpórek z tyczek, obwiązywane są sznurkiem przyczepionym do cienkich łat, umocowanych pod sufitem. Na zdjęciu - Tadek (czyli ja osobiście) w szklarence wśród pomidorów - podczas pomocy przy pracy, na tle ściany garażu. Natomiast jeżeli chodzi o ogórki, to siane są bezpośrednio do gruntu, wzbogaconego o kupny torf lub ziemię kompostową własnej produkcji. Ciocia Ola wykorzystuje też dla dorodniejszych plonów podczas siania pewną sztuczkę: w przygotowanej ziemi robi najpierw na całej długości niewielkie rowki, w których zakopuje świeży kurzeniec, a następnie na całej długości obok zakopanego nawozu, sieje nasiona. Gdy ogórki po wykiełkowaniu podrosną do co najmniej 15 - 20 cm., prowadzone są dalej na sznurku, tak samo jak pomidory. Uprawiane warzywa ciocia Ola z wujem Edziem oprócz regularnego podlewania, zasilają dodatkowo gnojówką przygotowaną z fermentowanych pokrzyw, lub kurzeńca. Potem, gdy ogórki owocują już - co przypada na lipiec i sierpień, ciocia Ola z wujem Edziem zaczynają je zaprawiać. Obowiązkowo w słoiki typu weka ze szklaną pokrywką i gumową uszczelką. Natomiast grube, duże i niezgrabne sztuki, przeznaczone zostają na mizerię do obiadu, lub na płaty marynowane w korzennym wywarze i occie. Zaprawy te starczają im na całą zimę. W tunelu foliowym, ciocia Ola próbowała również uprawiać paprykę, patisony, cukinie. Ale ze względu na panującą wewnątrz zbyt wysoką temperaturę, warzywa te nie udawały się. Przez upał więdły im liście, chorowały też na szarą pleśń ze względu na wyższą wilgotność powietrza... trzeba było wtedy dokładniej wietrzyć tunel, bielić okna aby ograniczyć wpadanie słońca. Poniżej - ciocia Ola doglądająca pomidory rosnące w tunelu.

Warto jeść pomidory, bo są smaczne, soczyste i zdrowe. Zawierają wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, witaminę C, A i E, a także likopen. Ten ostatni to organiczny związek chemiczny o działaniu przeciwutleniającym. Najwięcej likopenu mają pomarańczowe i czerwone warzywa, a pomidory są jego głównym źródłem. Co ciekawe, nie ginie on przy obróbce cieplnej. W przetworach jest go nawet 2-3 razy więcej niż w świeżych pomidorach. Jako przeciwutleniacz likopen opóźnia procesy starzenia, ponieważ neutralizuje wolne rodniki. Aby zapewnić sobie i rodzinie smaczne owoce pomidorów, warto uprawiać je w tunelu foliowym. Ciepło w tunelu Uprawa pomidorów pod folią ma wiele zalet. Tunel zapewnia pomidorom ciepło do wzrostu, chroni przed wiatrami i deszczem, stanowi barierę dla szkodników. W środku lata, pomidory będą się rozwijać przy odpowiednim świetle, cieple, nawadnianiu i nawożeniu. Aby zapewnić optymalne warunki uprawy pomidorów, należy zbadać kwasowość gleby (pH powinno być w granicach od 6,0 do 6,5). Dobrze jest zastosować kwaśny torf (worek 80 l) ‒ 2 worki na 12 m2 oraz 10 g siarki na 1 m2. Pomidor lubi glebę lekko kwaśną, wtedy prawidłowo rośnie i wydaje dorodne, smaczne owoce. Po zastosowaniu torfu i siarki glebę należy zagrabić i przekopać na głębokość 20 cm. Pamiętajmy również o nawożeniu organicznym (kompost lub obornik). Dobrze je zastosować jesienią po zbiorach. Nawozy organiczne wzbogacają glebę w makro- i mikroelementy. Pomidory z silnej rozsady Uprawa pomidorów w tunelu foliowym udaje się, jeżeli mamy silną, zdrową rozsadę, którą możemy sami wyhodować. Czas przygotowania rozsady pomidora tunelowego trwa 6-8 tygodni. Nasiona pomidorów wysiewamy do skrzynek wzdłuż dłuższej krawędzi. Termin siewu to początek marca. Do wysiewu nasion najlepiej użyć ziemi do wysiewu warzyw, nasiona przykryć 0,5 cm warstwą ziemi lub piasku. Skrzynki należy przykryć folią, aby zapewnić odpowiednią temperaturę i wilgotność. Nasiona pomidorów kiełkują już po 4-8 dniach, optymalna temperatura wzrostu roślin to 25-26 °C. Po około dwóch tygodniach przystępujemy do pikowania rozsady. Wilgotność powietrza dla pomidora to 60%. Sadzonki są wtedy zdrowe, silne i wyrośnięte. Sadzonka przywiązana sznurkiem Po 6-8 tygodniach sadzimy pomidory do wcześniej przygotowanej gleby w rozstawie 60x70 cm dla odmian silnie rosnących, dla słabiej – 50x60 cm, na głębokość ok. 20 cm. Każdą sadzonkę pomidora przywiązujemy sznurkiem do konstrukcji zrobionej z drutu przy górnej czaszy namiotu foliowego. W czasie wegetacji musimy zwrócić uwagę na ingerencję chwastów, należy je sukcesywnie usuwać. Podlewamy pomidory najlepiej wodą odstaną, lekko ogrzaną w zbiornikach (deszczówka) co 3‒4 dni. Do piątego grona Na bieżąco wycinamy dzikie pędy (te wyrastające z międzywęźli) i nadmiar liści. Uprawę pomidorów prowadzimy na jednym lub dwóch pędach do czwartego, piątego grona. Uprawa pomidorów wymaga odpowiedniego nawożenia Możemy zastosować nawożenie roztworem gnojowicy z pokrzywy (1 litr gnojówki na 10 litrów wody). Ma ona również właściwości grzybobójcze, co 10 dni lub nawozy dolistne. Aby mieć zdrowe, piękne owoce, musimy zwracać szczególną uwagę na zdrowotność roślin. W razie wystąpienia objawów należy zastosować środki ochrony roślin. Owoce pomidorów mogą atakować choroby grzybowe i wirusowe, do których należą zaraza ziemniaczana, alternarioza – sucha plamistość liści, zgorzel podstawy łodygi i brunatna zgnilizna owoców pomidora, szara pleśń czy rak bakteryjny. Najbardziej charakterystyczne objawy tej choroby pomidorów występują na zielonych, niedojrzałych jeszcze owocach. Pojawiają się na nich duże, twarde, brunatne plamy, sięgające w głąb miąższu. Porażone owoce nie dojrzewają i opadają. Zwalczanie chorób Zaraza ziemniaka Rozpoczynamy po zauważeniu pierwszych objawów. Z zarazą ziemniaka możemy walczyć domowymi sposobami, stosując opryski wywarem z pokrzyw lub skrzypu polnego. W okolicy upraw pomidora warto sadzić szałwię lekarską i lawendę. Ich olejki eteryczne ograniczają występowanie choroby. Pomidory są roślinami o dużych potrzebach pokarmowych i podatnymi na choroby grzybowe. Dlatego tak ważne jest regularne nawożenie i stosowanie profilaktycznych oprysków. Przy silnym porażeniu stosujemy ochronę chemiczną. Najskuteczniejszymi środkami ochrony w walce z zarazą ziemniaka są Amistar 250 SC (stosować w uprawie polowej w ilości 10 ml rozpuszczone w 8 litrach wody/100 m²) oraz Amistar Opti 480 SC (stosować w uprawie pod osłonami w ilości 20-25 ml na 10 litrów wody). Preparaty te warto stosować naprzemiennie z innymi fungicydami. Pozostałe polecane środki ochrony przeciwko zarazie to Acrobat MZ 69 WG (pod osłonami w ilości 30 g na 10 l wody), Cabrio Duo 112 EC (20-25 ml na 2-10 l), Signum 33 WG (stosujemy 2 g środka na litr wody) oraz Miedzian 50 WP. Alternarioza pomidora (sucha plamistość liści) Wywoływana przez grzyb Alternaria solani, poraża przede wszystkim pomidory uprawiane w gruncie, może wystąpić również w tunelach, szczególnie w ciepłe (30 °C) i deszczowe lata. Objawy tej choroby pomidorów to pojawiające się na liściach pomidorów ciemnobrunatne, ograniczone nerwami plamy o wyraźnie zarysowanym koncentrycznym strefowaniu. Plamy osiągają wielkość do 1,5 cm. Z czasem zasychają i wykruszają się w środku. Liście, w wyniku przybywania plam, żółkną, zwijają się i obumierają. Porażenie owoców jest zlokalizowane w miejscach uszkodzenia skórki i w zagłębieniu szypułki. Porażone owoce gniją, a na powierzchni plam widoczny jest nalot grzybni. Do zwalczania alternariozy pomidora wykorzystuje się preparaty chemiczne zalecane do ochrony pomidorów przed zarazą ziemniaka. Aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tej choroby pomidorów, należy unikać uprawy pomidorów w pobliżu plantacji ziemniaków. W miejscu, gdzie wystąpiła choroba, przez 3-4 lata nie uprawiamy pomidorów. Po zbiorach dokładnie oczyszczamy miejsce uprawy ze wszystkich resztek roślinnych. Możemy również wykonać profilaktyczne opryski pomidorów preparatem Biosept Active 33 SL. Zgorzel podstawy łodygi i brunatna zgnilizna owoców pomidora Obok zarazy ziemianka, zgorzel podstawy łodygi i brunatna zgnilizna owoców pomidora jest najgroźniejszą chorobą pomidorów. Wywołuje ją grzyb Didymella lycopersici bytujący w glebie. Poraża on łodygi oraz powoduje gnicie owoców. Na skutek tej choroby pomidorów zniszczeniu ulegają całe rośliny. Objawy zgorzeli łodygi i brunatnej zgnilizny owoców pomidora pojawiają się dość późno. Najczęściej kilka tygodni po posadzeniu roślin lub tuż przez zbiorem owoców. Rośliny więdną w wyniku uszkodzenia podstawy łodygi przez grzyb. Na łodydze, tuż nad ziemią pojawiają się brunatne gnilne plamy, obejmujące łodygę pierścieniowo. Na owocach zgnilizna pojawia się wokół szypułki, w postaci ciemnobrunatnych, zapadających się plam. Na plamach widoczne są drobne, czarne kuleczki. Zwalczanie tej choroby pomidorów polega na zapobieganiu jej wystąpieniu. Do siewu używamy zaprawionych nasion (Zaprawa nasienna T 75 DS/WS ‒ 0,3 g/100 g nasion). Należy zrobić 3-4 letnią przerwę w uprawie pomidora na tym samym stanowisku. Gdy wystąpią objawy choroby, rośliny usuwamy z całą bryłą korzeniową. Pozostałe rośliny opryskujemy naprzemiennie preparatami Curzate Cu 49,5 WP (40 g w 10 l wody/100 m²), Gwarant 500 SC (20 ml w 6-8 l wody/100 m²) lub Miedzian 50 WP (30 g w 7 l wody/100 m²). Szara pleśń Powodowana przez grzyb Botrytis cinerea stanowi największe zagrożenie dla pomidorów w okresie zimowo-wiosennej i jesiennej uprawy pod osłonami. Sprzyjające warunki rozwoju to 14-15 °C i wysoka wilgotność (97-98%). Objawy szarej pleśni na pomidorach występują na wszystkich nadziemnych częściach rośliny. Na liściach powstają szarozielone lub żółte plamy, które stopniowo się powiększają. Porażone liście zamierają. Na łodygach tworzą się duże szare lub brązowe plamy. Powyżej miejsca porażenia roślina zamiera. Na owocach pomidora pojawiają się wodniste, miękkie plamy. Na plamach na liściach, łodygach i owocach pojawia się charakterystyczny szary nalot grzyba. W zwalczaniu szarej pleśni w uprawie pomidorów na pierwszym miejscu stoi ograniczenie rozwoju choroby. Należy dbać o utrzymanie niskiej wilgotności powietrza w pomieszczeniach uprawowych. W okresie sprzyjającym rozwojowi choroby lub po zaobserwowaniu pierwszych objawów, opryskujemy rośliny preparatami chemicznymi, np. polecanymi w uprawie amatorskiej Amistar Opti 480 SC (20-25 ml w 10 l wody/100 m²), Signum 33 WG (2 g w 1 l wody, dawka cieczy: 10 l/100 m²) lub Switch 6. Rak bakteryjny pomidora Rak bakteryjny pomidora jest chorobą kwarantannową. Wywołuje ją bakteria Corynebacterium michiganense. Atakuje pomidory uprawiane w gruncie i pod osłonami. Uważany jest za najgroźniejszą chorobę bakteryjną pomidorów. Głównym objawem raka bakteryjnego pomidora jest więdnięcie liści. Na więdnących liściach pojawiają się brunatne plamy, a liście zamierają. Na początku więdnięcie może występować tylko po jednej stronie łodygi. Na przekroju łodygi widoczne są ciemne, brunatne smugi. Na pędach pojawiają się pęknięcia i śluzowate wycieki. Owoce pokrywają się ciemnymi plamami, tworzącymi tzw. ptasie oczko. Porażone owoce gniją. Zwalczanie raka bakteryjnego pomidora jest trudne. Aby zapobiec chorobie, należy przed siewem odkażać nasiona. Odkażamy również wszelkie narzędzia używane do pielęgnacji pomidorów. Gdy zaobserwujemy objawy choroby, usuwamy chore rośliny, a pozostałe opryskujemy preparatem Kocide 2000 35 WG (30 g w 10 l wody/100 m²). W miejscu, gdzie wystąpiła choroba przez kolejne 4 lata nie wolno uprawiać roślin z rodziny psiankowatych. Zwalczanie szkodników Aby mieć zdrowe rośliny i owoce pomidorów, należy zwalczać również szkodniki zwłaszcza mszyce, które są wektorami rozwoju niektórych chorób. Mszyce występują w uprawie pomidorów od maja do końca zbiorów. Najskuteczniejszym środkiem jest Mospilan 20 SP lub Agricolle. Groźnym szkodnikiem pomidora jest również mączlik szklarniowy, którego zwalczamy takimi środkami, jak Admiral 100 EC, Confidor 200 SL, Kohinor 200 SL, Mospilan 20 SP, a także środek Sherpa 100 EC. Zabieg opryskiwania należy wykonać bezpośrednio po stwierdzeniu obecności mączlika szklarniowego na roślinach w tunelach foliowych. Ryszard Rzeszowski Dolnośląski Ośrodek Doradztwa Rolniczego we Wrocławiu Jeden z 16 Ośrodków Doradztwa Rolniczego w kraju. Dolnośląski Ośrodek Doradztwa Rolniczego we Wrocławiu realizuje na obszarach wiejskich województwa dolnośląskiego zadania z zakresu doradztwa rolniczego. Podstawowym zadaniem Ośrodka jest doradztwo rolnicze, obejmujące działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mającego na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich. Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

Uprawa amatorska pomidorów w tunelach foliowych Dużym zainteresowaniem w naszym regionie cieszy się amatorska uprawa pomidorów w tunelach foliowych. Uprawa tego warzywa w tunelu foliowym ma wiele zalet, ponieważ tunel zapewnia odpowiednią temperaturę do ich wzrostu, zabezpiecza je przed wiatrem i deszczem, a także jest barierą dla szkodników. W uprawie tunelowej pomidora należy zwrócić uwagę na podłoże. Ze względu na przenoszenie chorób, pomidorów nie powinno się uprawiać na tym samym stanowisku częściej niż co 3 – 4 lata. Gdy mamy możliwość przeniesienia tunelu na inną grządkę to podłoże przed sadzeniem należy wzbogacić dobrze rozłożonym obornikiem lub kompostem w ilości 3 – 4 kg/m2. Natomiast jeśli uprawiamy pomidory kolejny rok w tym samym miejscu, należałoby je uprawiać w pojemnikach. Do uprawy wybieramy pojemniki lub cylindry o pojemności ok. 10 l. należy je wypełnić podłożem do uprawy warzyw. Aby poprawić stosunki wodno- powietrzne podłoża w pojemnikach zaleca się wymieszanie podłoża z piaskiem mieszając 3 części podłoża z 1 częścią pasku. Zaleca się również odizolować pojemniki lub cylindry od gruntu rodzimego najlepiej rozkładając na glebie tunelu czarną agrowłókninę. Do wysadzania rozsady pomidorów w nieogrzewanych tunelach foliowych możemy przystąpić po 20 kwietnia lub na początku maja gdy podłoże się ogrzeje do min. 160C. Czasem jeszcze z końcem kwietnia i na początku maja mogą wystąpić spadki temperatur w granicach 00C, w takim przypadku wysadzona rozsadę pomidorów należy okryć włókniną. Bardzo często, gdy rozsada zostanie zbyt wcześnie wysadzona w zimne podłoże na roślinach pojawiają się objawy fioletowienia liści i pędów . Przyczyną tych objawów jest: - niedobór fosforu spowodowany faktycznym jego brakiem lub utrudnionym pobieraniem - temperatura podłoża poniżej 120C -nadmiar wapnia w podłożu. Gdy wystąpią takie objawy to należy: - podnieść temperaturę podłoża do min. 160C - zmniejszyć wilgotność podłoża - zastosować nawożenie dolistne (np., Wuxal fosforowy) Do uprawy amatorskiej w tunelach foliowych polecane są odmiany: Wysokorosnące - BODERIN – odmiana wczesna o lipcowej porze dojrzewania owoców; - BROOKLYN – odmiana wczesna o lekko karbowanych owocach; - TSARINE – odmiana o ładnie wybarwiających i wypełnionych owocach , dobrze się także wybarwia podczas jesiennych spadków temperatur Samokończace - IVET- odmiana o lekko spłaszczonych owocach i ładnym ciemnoczerwonym ich wybarwieniu; - MINARET – odmiana o mięsistych owocach , łatwa w uprawie. Polecanymi odmianami do uprawy w tunelach foliowych są również pomidory koktajlowe. Są one uważane za łatwiejsze w uprawie niż pomidory wielkoowocowe , są też mniej porażane przez choroby, zwłaszcza odmiana Koralik jest odporna na zarazę ziemniaka. Pomidory nie lubią zbyt wilgotnego powietrza , dlatego nie należy sadzić roślin zbyt blisko siebie, zapewniając tym samym swobodny przepływ powietrza wokół roślin. Rośliny sadzimy bądź ustawiamy w pojemnikach w rozstawie 60 cm (dla odmian karłowych) – 80 cm. (dla odmian wysokich) rząd od rzędu a w rzędzie odległość pomiędzy poszczególnymi roślinami powinna wynosić ok. od 30 – 60 cm. Dobra rozsada pomidora tunelowego to podstawa udanej uprawy, powinna ona się cechować: - dobrze rozrośniętym systemem korzeniowym, - wysokość rozsady powinna wynosić ok. 30 cm, - rozsada powinna mieć wykształcone 6 – 8 liści właściwych. Po posadzeniu na miejsce stałe rośliny pomidorów należy obficie podlać, a następnie nie podlewać przez dwa tygodnie, aby wytworzyły silny system korzeniowy oraz zapewnić stałe warunki termiczne, w ciągu dnia temperatura powinna wynosić ok. 22 – 27 0C a nocą 17 – 21 0C. Pielęgnując pomidory należy pamiętać aby wilgotność powietrza w tunelu foliowym nie przekraczała 60 % stad też zaleca się wietrzenie tuneli. Zbyt wysoka wilgotność powietrza sprzyja rozwojowi chorób grzybowych zwłaszcza zarazy ziemniaka na pomidorze. Rośliny pomidora wymagają w czasie uprawy podlewania. Podłoże w tym czasie powinno być stale wilgotne lecz nie za mokre. Lepiej jest podlewać pomidory rzadziej a obficiej Podlewamy glebę wokół roślin pamiętając aby nie moczyć liści, zmniejsza to ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Pomidory w tunelu prowadzimy na 1 lub 2 pędy. Stąd też ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w czasie uprawy pomidorów jest usuwanie pędów bocznych wyrastających z katów liści. Gdy prowadzimy rośliny na 1 pęd usuwamy wszystkie pędy boczne gdy mają ok. 5 cm długości. Gdy prowadzimy pomidory na 2 pędy oprócz pędu głównego pozostawia się pęd wyrastający pod 1 gronem a wszystkie inne należy usunąć. Nie usuwając pędów bocznych rośliny wydają dużo masy wegetatywnej przy czym zmniejsza się ilość wydawanych kwiatów i owoców. Rośliny pomidora w tunelach foliowych prowadzi się przy sznurkach zaczepionych do drutów stalowych przymocowanych do elementów konstrukcyjnych tunelu. Pęd główny okręca się wokół sznurka. W miarę dorastania owoców przerzedza się liście pod gronem (pozostawiając jeden lub dwa). Zabieg ten wykonuje się, gdy pomidory w gronie są wyrośnięte. Przy zbyt wczesnym jego przeprowadzeniu nie wszystkie owoce dorastają, jednak przyspieszone jest ich dojrzewanie. W okresie pojawienia się pierwszych kwiatów należy otwierać tunel aby mogły podjąć pracę owady dokonując zapylenia kwiatów. W czasie kwitnienia w tunelu zaleca się utrzymywanie temperatury na poziomie 20- 270C. Niestety w temperaturze powyżej 300C i poniżej 150C pyłek nie kiełkuje i nie wytwarzają się owoce. Aby pomidory przez cały okres uprawy były w dobrej kondycji nie można zapomnieć i nawożeniu naszej uprawy. Nawożenie rozpoczynamy po ok. 3 tygodniach od wysadzenia rozsady i systematycznie powtarzac co 14 – 16 dni. Do nawożenia pomidorów wykorzystujemy nawozy jednoskładnikowe lub wieloskładnikowe. Z nawozów jednoskładnikowych poleca się stosowanie saletry amonowej, saletry wapniowej, siarczanu potasu i superfosfatu. Nawozy jednoskładnikowe polecane są do nawożenia upraw pomidorów w oparciu o analizę gleby. W uprawach tunelowych na własne potrzeby najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie nawozów wieloskładnikowych o zbilansowanym składzie. Poleca się stosowanie Azofoski, nawozu płynnego Florovit do papryki i pomidorów czy też nawozu „Smaczne owoce” do pomidorów. Wieloskładnikowe nawozy płynne są najszybciej przyswajane przez rośliny. W okresie wykształcenia się owoców pomidora może wystąpić choroba sucha zgnilizna objawiająca się najpierw jako suche szkliste plamy umiejscowione na wierzchołku owocu. Później plamy zmieniają kolor – najpierw na brunatny a potem na czarny. Aby zapobiegać tej chorobie poleca się wykonywanie nawożenia dolistnego saletrą wapniowa w stęż. 0,5 % od momentu zawiązywania się owoców, co 14 – 21 dni. Do nawożenia pomidorów możemy też wykorzystać gnojówki z pokrzyw, mniszka czy skrzypu.. Przefermentowaną gnojówkę należy rozcieńczyć wodą w proporcji 1 część gnojówki na 10 części wody i podlewamy nią pomidory co 3-4 dni, w dawce 2-3 l roztworu na roślinę. Gnojówka z pokrzywy, oprócz właściwości odżywczych, posiada również właściwości antyseptyczne. Przepis na gnojówkę z pokrzyw Składniki: 1 kg świeżych pokrzyw. • 10 litrów świeżej wody • plastikowe naczynie Przygotowanie: • Zerwane młode pędy pokrzyw rozdrobnij na mniejsze części. • Ułóż na dnie wiadra. • Zalej odstaną wodą. • Wiaderko przykryj siatką o drobnych oczkach lub gazą , nie zamykaj wiadra. • Mieszaj codziennie. Zastosowanie: Roztwór przez zastosowaniem wymaga rozcieńczenia z wodą: • 1 część gnojówki na 10 części wody – do stosowania jako nawóz do podlewania gleby. • 1/20 – jako środek ochrony roślin do opryskiwania. Opracowała: Anna Cieszyńska

Radomski region znany jest z uprawy papryki w nieogrzewanych tunelach foliowych. Występujące w ostatnich latach zjawiska pogodowe sprawiają, że tamtejsi producenci z obawą patrzą w przyszłość. Koszty produkcji i zagrożenia rosną, a ceny nie. Trudno jednak o jakąś alternatywę dla ich małych, ale wyspecjalizowanych gospodarstw. Czytaj dalej... Odbudowa Zdzisław Pająk (fot. 1), który prowadzi gospodarstwo wspólnie z synem Mariuszem, obecnie uprawia paprykę na powierzchni około 1 ha. Poprzedni sezon nie był korzystny dla gospodarstw położonych we Wrzeszczowie. Większość konstrukcji, w tym nowe tunele o konstrukcji stalowej, została zniszczona przez sierpniowe nawałnice. – W ostatnich latach zainwestowaliśmy w konstrukcje stalowe. Część takich tuneli w ubiegłym roku użytkowana była 3. rok, a niektóre dopiero pierwszy sezon – wszystko zostało zniszczone – powiedział pan Zdzisław. Pomimo tego, część plonu udało się zebrać, a dojrzewaniu papryki sprzyjała długa i ciepła jesień w minionym roku. Konieczna była jednak odbudowa tuneli. Gospodarz nie zdecydował się na pełną odbudowę konstrukcji stalowych, ale wykorzystał część elementów, jakie udało się odzyskać. Nowe tunele (tradycyjny wymiar to 7,8 x 30 m) oparto na słupach betonowych, połączonych kątownikami, do których przytwierdzono pałąki wykonane z rur odzyskanych ze zniszczonych konstrukcji (fot. 2). W taki sposób powstało 10 nowych tuneli. Tradycyjne konstrukcje wykonane z żerdzi sosnowych udało się częściowo wyremontować (fot. 3), niektóre trzeba było stawiać od nowa. Nowe konstrukcje przykryto folią Luminance z firmy Haygrove. Folia ta ma właściwości rozpraszania światła, co ogranicza ryzyko poparzeń owoców i w niewielkim stopniu obniża temperaturę w tunelu latem (w porównaniu z tradycyjnymi foliami). Z obserwacji Z. Pająka wynika, że jest też dosyć trwała i można ją użytkować co najmniej przez 3 kolejne sezony. W odbudowie gospodarstwa pomogło wsparcie rządowe w postaci refundacji kosztów przywrócenia potencjału rolnego. Producenci mogli uzyskać refundację do 90% nakładów na inwestycje związane z odnową gospodarstwa (w odniesieniu do wartości poniesionych strat). Pozwoliło to kupić specjalistyczny ciągnik New Holland TD4040 z ładowaczem czołowym. Kilka słów o uprawie W tym roku paprykę sadzono w tunelach od 10 kwietnia. Siewki były zamawiane w Grupie Producentów Rozsad Krasoń, a dalsza produkcja rozsady odbywała się już w gospodarstwie. Rośliny sadzi się w pojedynczych rzędach, w rozstawie 80 cm x 40 cm (na jeden tunel przypada około 750 roślin)…pełna treść artykułu zoatała opublikowana w czasopiśmie „Pod Osłonami” 2/2012 autor , 15 listopada 2012 Opublikowany w: warzywa Mikroorganizmy do ochrony warzyw pod osłonami, cz. 1 Ochrona biologiczna jest powszechnie stosowana w uprawach warzyw pod osłonami. Stopniowo wzrasta liczba preparatów biologicznych zawierających pożyteczne mikroorganizmy (bakterie, grzyby, drożdze). Zgodnie z przepisami wymagają one zarejestrowania w MINROL. W pierwszej części artykułu przedstawiamy przegląd [...]

Wysokie plony dobrej jakości papryki można osiągnąć w uprawie w tunelach foliowych pod warunkiem, że rośliny będą miały zapewnioną odpowiednią ilość wody i składników pokarmowych. W uprawach tych najczęściej prowadzona jest fertygacja. Warto wiedzieć, jak ją zaplanować, żeby uniknąć błędów i uzyskać jak najwyższe plony. Przed rozpoczęciem uprawy gleby w tunelu należy uzupełnić składniki pokarmowe w glebie na podstawie wyników jej analizy chemicznej. Podczas nawożenia należy zwrócić uwagę na odpowiednią ilość wapnia, ponieważ ten składnik trudno uzupełnić w trakcie uprawy. Ważny jest też fosfor. Zawartość azotu i potasu na tym etapie może być niższa, bo te pierwiastki będą dostarczane w trakcie uprawy. Warto natomiast sprawdzić zawartość magnezu. W części gospodarstw występuje nadmiar tego składnika, najczęściej tam, gdzie stosuje się wapno z magnezem. Nawożenie magnezem zwiększa pobieranie i wykorzystanie azotu, a także korzystnie oddziałuje na transport i gromadzenie fosforu w nasionach, ale należy uważać na przenawożenie gleby magnezem. Jego nadmiar powoduje problemy z pobieraniem potasu. Kluczowa wilgotność gleby Zawarte w glebie składniki pokarmowe będą dostępne dla roślin tylko przy odpowiedniej wilgotności podłoża. Należy pamiętać, że w okresie tworzenia systemu korzeniowego wilgotność gleby w tunelach foliowych powinna wynosić 60% polowej pojemności wodnej, a w czasie owocowania 70–80%. Właściwe podlanie gleby w tunelu foliowym, zwłaszcza w ostatnich trzech suchych latach może przysporzyć trudności. Jeśli gleba jest nadmiernie przesuszona należy ją nawilżać stopniowo – najlepiej przez kilka dni. Przed rozpoczęciem sadzenia trzeba sprawdzić na ile woda przesiąkła przez glebę. Gdy jest wilgotna to można przystąpić do jej uprawy, a następnego dnia sadzić rozsadę papryki. Oprócz wilgotności ważna jest też temperatura gleby. Minimalna temperatura gleby w jakiej zaleca się sadzenie papryki to 12–15°C. Nie zaleca się podlewania rozsady papryki bezpośrednio po posadzeniu. Podlewając rośliny ręcznie (z góry) dużą kroplą powoduje się zbicie gleby. Ponadto, jeśli na liściach roślin pozostaną krople wody i zacznie przygrzewać słońce, mogą powstać oparzenia. Należy pamiętać, że dobrze uprawiona i optymalnie nawilżona gleba przed sadzeniem papryki powoduje, że rośliny nie są tak bardzo narażone na działanie niskiej temperatury. Gleba nawilżona na głębokość kilkunastu centymetrów lepiej się nagrzewa. Chodzi o to, że podczas zimnych nocy, gdy gleba jest odpowiednio wilgotna, następuje parowanie i wokół roślin wytwarza się mikroklimat. Należy też pamiętać, że jeśli jest bardzo sucho i sadzi się rośliny intensywnie podlane, to woda z bryły korzeniowej zostanie wyssana przez wysuszone podłoże. Po takim przesuszeniu praktycznie nie ma już możliwości, żeby odpowiednio nawodnić tę bryłę korzeniową. Niezbędne do fertygacji Do fertygacji niezbędne są urządzenia do dozowania nawozów. Producenci papryki wykorzystują różne rozwiązania, od prostych – inżektorowych po skomplikowane miksery nawozowe. Jednym z najpopularniejszych rozwiązań są dozowniki proporcjonalne, pozwalające na regulację odpowiedniego stężenia nawozów (zwykle do fertygacji papryki stężenie wynosi 0,1–0,15%). Dozownik proporcjonalny – dosatron Najbardziej precyzyjne są miksery nawozowe, które pozwalają na pełną kontrolę nad uprawą. W tym przypadku plantatorzy kierują się stężeniem pożywki wyrażonej w EC. W uprawie papryki w początkowym okresie wzrostu zaleca się EC na poziomie 1,2–1,4, gdy pojawiają się pierwsze kwiaty – 1,6–2,0, a w czasie owocowania – 2,2–2,4 – w przypadku obfitego owocowania. Gdy owoców jest mniej EC należy obniżyć do 2,0. Odczyn pożywki w uprawie papryki powinien być na poziomie pH = 6,0–6,2. Do zakwaszania najczęściej używany jest kwas azotowy, ale można do tego celu wykorzystywać również kwas fosforowy. Warto rozważyć taką możliwość, zwłaszcza w pierwszym etapie wzrostu roślin, kiedy rozbudowuje się system korzeniowy. Mikser nawozowy Coraz częściej spotyka się instalacje z elektrozaworami, które ułatwiają sterowanie nawadnianiem. Pozwala to zaoszczędzać czas i eliminuje pomyłki. Elektrozawory pozwalają na automatyczne sterowanie nawadnianiem W uprawie papryki ważne jest określenie ile wody system nawadniania jest w stanie podać pod rośliny w jednostce czasu. Nawet jeśli pompa ma dużą wydajność, trzeba wliczyć straty wynikające z przesyłu wody. Warto wiedzieć, że w 2-hektarowym tunelu foliowym do nawadniania papryki potrzeba aż 45 km linii kroplujących. Podlewając rośliny trzeba je obserwować i jeśli będzie taka potrzeba to system nawadniania uruchamiać np. dwa razy dziennie. Ważne jest, żeby nie dopuszczać do wahań wilgotności, bo mogą one prowadzić do zrzucania zawiązków. Kondycja rośliny to również odpowiedź immunologiczna na stresy wynikające z presji patogenów. Kiedy start fertygacji? Fertygację zaleca się rozpocząć po upływie 2–3 tygodni od posadzenia rozsady papryki w tunelu. Chodzi o to, żeby rośliny przyjęły się i wznowiły wzrost. Fertygację zaleca się rozpocząć 2–3 tygodni po posadzeniu papryki Warto wykonać wcześniej spulchnianie gleby, ponieważ w czasie wbijania palików pracownicy udeptują ziemię wokół roślin ograniczając dostęp powietrza. Jest to ważne, bo ułatwia wchłanianie wody. Po spulchnieniu gleby dobrą praktyką jest rozłożenie folii między rzędami roślin, która zabezpiecza przed wyrastaniem chwastów. Przed rozłożeniem folii linie nawadniające z powrotem przekładane są na pierwotne miejsce. Dobrym rozwiązaniem jest wykorzystanie folii biodegradowalnej. Folia między rzędami roślin zabezpiecza przed wyrastaniem chwastów Rozpoczynając fertygację jako pierwsze zalecam wprowadzanie nawozów o zrównoważonym składzie. W niektórych zaleceniach polecane są nawozy o podwyższonej zawartości fosforu. Uważam, że jest to zasadne, gdy rośliny są słabo ukorzenione. Jeśli jednak mają już dobrze rozbudowany system korzeniowy, lepiej dostarczyć nawozy o zrównoważonym składzie. Gdy na tym etapie wzrostu roślina jest zbyt mocno stymulowana do tworzenia systemu korzeniowego, to może skutkować opóźnieniem kwitnienia i owocowania. Należy pamiętać, że im wcześniej będą owoce, tym można liczyć na wyższą ich cenę. Dostosowana pożywka Częstotliwość fertygacji zależy od warunków pogodowych. Pod jedną roślinę powinno się dostarczyć ok. 0,5 l pożywki. W miarę wzrostu roślin zwiększa się ilość podawanej wody – adekwatnie do potrzeb roślin. Doświadczenia wskazują, że korzystniej jest włączać fertygację mniejszymi dawkami, ale częściej. Należy liczyć się z tym, że po obfitym podlaniu mogą nadejść pochmurne dni, wówczas parowanie wody z gleby w obiektach będzie niewielkie. Dodatkowo padające deszcze mogą spowodować podsiąkanie wody. Takie sytuacje są bardzo niebezpieczne, bo mogą doprowadzić do podtopienia uprawy. Planując fertygację trzeba nieustannie obserwować rośliny i korygować zalecenia na bieżąco. Gdy pojawiają się pierwsze kwiaty, trzeba zmienić pożywkę na taką o większej zawartości fosforu. Zwykle zmianę tę wprowadza się na 2–3 podlewania. Chodzi o prawidłowy rozwój kwiatów i nasion. W tym czasie warto również zadbać o dostarczenie boru i molibdenu lub środków stymulujących kwitnienie. Gdy zaczynają się wiązać owoce – to wówczas w pożywce musi być więcej potasu. Jednak zalecenia te powinny również uwzględniać wymagania odmian. Należy pamiętać, że odmiany papryki o jasnej skórce (typu Blondy) nie mogą być intensywnie nawożone potasem i fosforem, ponieważ pierwiastki te w nadmiarze mogą spowodować przebarwienia skórki. W tych odmianach bazuje się na nawozach zrównoważonych. Ważne zabiegi pielęgnacyjne Oprócz odpowiednio dostosowanej pożywki w uprawie papryki bardzo ważne jest prowadzenie zabiegów pielęgnacyjnych, które mają decydujący wpływ na owocowanie. Jednym z najważniejszych jest cięcie – tzn. usuwanie wszystkich liści i zawiązków pędów do wysokości pierwszego rozwidlenia pędów. W czasie tej czynności przy niektórych odmianach warto usunąć też pierwsze kwiaty lub zawiązki owoców, zwłaszcza te, które tworzą się w rozwidleniach pędów. Owoce te są niekształtne, bywają miejscem infekcji chorób, a ponadto w czasie ich zbioru łatwo uszkodzić (rozłamać) roślinę. Okres kwitnienia krzewów to też już czas na zabiegi fungicydowe przeciwko szarej pleśni. Gdy zaczynają dorastać kolejne owoce u większości odmian warto je zerwać zielone. Doświadczenia pokazują, że nie warto czekać aż się wybarwią, ponieważ w tym czasie rośliny się blokują i nie wytwarzają kolejnych kwiatów. To nie jest korzystne, bo powoduje przerwy w wiązaniu owoców. Jeśli zerwie się 3–4 pierwsze zielone owoce, to nie ma problemu z tworzeniem kolejnych. Ilość papryki jaką można wyprodukować jest najważniejszym czynnikiem decydującym o ekonomii produkcji. Obserwując rozwój roślin należy pamiętać, że na opóźnienie owocowania może wpływać nadmierne nawożenie azotem. Ponadto nadmiar tego pierwiastka powoduje problemy z trwałością pozbiorczą owoców. Na dobre plonowanie Gdy zaczyna się tworzyć drugie piętro owoców – ponownie w pożywce aplikowany jest fosfor. Warto pamiętać, że składnik ten wpływa na ciemnoczerwony kolor papryki, dlatego szczególnie w odmianach o takiej barwie warto zwiększać udział tego pierwiastka. Jeśli azotu będzie za dużo – to będą problemy z wybarwieniem, będzie ono trwało dłużej. Roślina musi być wyważona, tzn. mieć odpowiednią proporcję między częścią nadziemną i podziemną. Tylko taka jest w stanie w miarę dorastania wykarmić owoce. Niektóre odmiany po pierwszym owocowaniu wymagają wsparcia dla odbudowy części wegetatywnej i wymagają więcej azotu. Są takie, które owocują stale i nie wymagają po owocowaniu specjalnego traktowania. Prawidłowo prowadzone rośliny papryki nie powinny być zbyt wysokie, ale jej pędy powinny być grube. W miarę wzrostu i obciążenia roślin owocami wymagane jest wiązanie roślin do palików. mgr inż. Marcin Niedobylski Agro Spec Zdjęcia: M. Niedobylski

Z racji wieli zalet uprawa pomidorów w tunelach foliowych cieszy się coraz większym zainteresowaniem w naszym kraju. Dowiedz się, jak je uprawiać. Tak jak wspomnieliśmy, uprawa w tunelach gwarantuje temperaturę dobrze odpowiadającą tempu wzrostu pomidorów. Ponadto zabezpiecza je przed szkodliwymi warunkami pogodowymi, takimi jak wiatr i deszcz. Z kolei folia stanowi swoistą barierę dla wielu szkodników. Poszczególne rodzaje upraw Uprawa pomidorów w tunelach foliowych powinna zacząć się od wybrania odpowiedniego podłoża. Różne choroby mogą się przenosić, dlatego zaleca się uprawę pomidorów na jednym stanowisku nie częściej niż co 3 lub 4 lata. Jeśli warunki naszego gospodarstwa pozwalają nam na przeniesie tunelu na inną grządkę, to wtedy przed samą czynnością sadzenia podłoże powinno wzbogacić się kompostem lub obornikiem w ilości 3 lub 4 kg/m2. Uprawiając pomidory kolejny rok z rzędu w tym samym miejscu, należy zaopatrzyć się w pojemniki lub cylindry o pojemności ok. 10 l. Zaopatrzeni w pojemniki możemy przystąpić do wypełniania ich podłożem pod uprawę pomidorów lub innych wybranych warzyw. Uprawa pomidorów w tunelach foliowych – odpowiednie rozsady Wysadzenie rozsad jest kolejnym etapem uprawy. Do wysadzenia rozsad powinno przystępować się po 20 kwietnia w nieogrzanym tunelu foliowym. W tym czasie podłoże musi mieć temperaturę co najmniej 160C. Przełom kwietnia i maja ma to do siebie, że w tym okresie może dojść do znacznego spadku temperatury. W takim przypadku wysadzona rozsadę pomidorów należy okryć włókniną. Jeśli rozsada zostanie wysadzona zbyt wcześnie i w zbyt zimne podłoże, to wtedy rośliny dadzą o tym znać w postaci fioletowienia się liści oraz pędów. Jeśli pojawią się niepokojące objawy, to należy podnieść temperaturę podłoża do min. 160C, zmniejszyć wilgotność podłoża oraz zastosować nawożenie dolistne (np., Wuxal fosforowy). Rodzaje pomidorów nadających się pod folie Specjaliści do uprawy pomidorów w tunelach polecają następujące odmiany, które dzielą się na wysokorosnące, czyli BODERIN, BROOKLYN i SARINE oraz samokończące, takie jak IVET i MINARET Specjaliści w tych uprawach polecają również pomidory koktajlowe, gdyż uważa się je za łatwiejsze w uprawie niż pomidory wielkoowocowe. Pomidory koktajlowe mają też większą odporność na choroby. Uprawa pomidorów w tunelach foliowych – rodzaje nawożenia Uprawa pomidorów w tunelach foliowych wymaga od hodowcy regularnego nawożenia. Nawożenie chroni przed wieloma chorobami pomidorów. Powinno się rozpocząć się po ok. 3 tygodniach od wysadzenia rozsady i systematycznie powtarzać co 14 dni. Pomidory lubią nawozy jednoskładnikowe lub wieloskładnikowe. Z najlepszych nawozów jednoskładnikowych do stosowania wymienia się saletrę amonową, saletrę wapniową, siarczan potasu i superfosfat. Z kolei w uprawach tunelowych na własne potrzeby najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie nawozów wieloskładnikowych, które posiadają zbilansowany skład, a są to Azofoski, nawóz płynny Florovit do papryki i pomidorów czy nawóz o nazwie „Smaczne owoce” do pomidorów. Wieloskładnikowe nawozy (płynne) są najszybciej przyswajane przez rośliny. Do nawożenia pomidorów można wykorzystać naturalne składniki. Jednym z nich jest gnojówka z pokrzyw, mniszka czy skrzypu. Sposób przygotowania takiej gnojówki polega na jej fermentacji, a później rozcieńczeniu wodą w proporcji 1 część gnojówki na 10 części wody. Tak przygotowaną gnojówkę wylewa się na pomidory co 3-4 dni, w dawce 2-3 l roztworu na roślinę. Czytaj także: Pomidory – jak wybrać najlepszą odmianę dla uprawy gruntowej? źródła: fot. pexels, pixabay

tomek-warszawa Witamy na forum! Posty: 19 Rejestracja: 2007-12-29, 17:25 Papryka Czy papryka musi być uprawiana pod osłonami? Czy może być uprawiana na polu? Kwiat jest uśmiechem rośliny erazm Mistrz dyskusji! Posty: 724 Rejestracja: 2007-12-21, 15:47 Post autor: erazm » 2008-02-11, 13:38 To wszystko zależy od odmiany jak też warunków "pogodowych" - papryka lubi ciepło, miejsca osłonięte od wiatru. Raczej wskazana jest uprawa pod folią. Przeczytaj papryka - właściwości, uprawa, odmiany użytkownik usunięty Post autor: użytkownik usunięty » 2008-02-14, 20:39 Z własnego doświadczenia wiem (a uprawiam ją kilka lat i to różne odmiany), że owszem jest ciepłolubna. Ale uprawiana w tunelu lubi lekkie cieniowanie, można je uzyskać sadząc od strony nasłonecznionej pomidory, inaczej ulega poparzeniu branemu często za chorobę grzybową. Natomiast moja sąsiadka z dużym powodzeniem uprawia ją pod gołym niebem starając się tylko sadzić ją w miejscu osłoniętym od wiatru. Muszę przyznać że nasze zbiory niczym się nie różnią. Ale przed podjęciem decyzji gdzie posadzić zasięgnij opinii innych bo pewnie zależy to też w jakiej części Polski mieszkasz, nie wszędzie jest taki sam klimat. Dla ułatwienia ja pochodzę z okolic Warszawy. Ewa-Maria Post autor: Ewa-Maria » 2008-02-14, 22:24 Z własnego doświadczenia wiem (a uprawiam ją kilka lat i to różne odmiany), że owszem jest ciepłolubna. Ale uprawiana w tunelu lubi lekkie cieniowanie, można je uzyskać sadząc od strony nasłonecznionej pomidory, inaczej ulega poparzeniu branemu często za chorobę grzybową. Natomiast moja sąsiadka z dużym powodzeniem uprawia ją pod gołym niebem starając się tylko sadzić ją w miejscu osłoniętym od wiatru. Muszę przyznać że nasze zbiory niczym się nie różnią. Ale przed podjęciem decyzji gdzie posadzić zasięgnij opinii innych bo pewnie zależy to też w jakiej części Polski mieszkasz, nie wszędzie jest taki sam klimat. Dla ułatwienia ja pochodzę z okolic Warszawy. Gosiu zgadzam się z Tobą, wszystko zależy od miejsca gdzie posadzi się paprykę. Ja nie uprawiam warzyw, ale moi sąsiedzi tak. Z obserwacji widzę, że jeden z sasiadów uprawia paprykę pod gołym niebem tak jak piszesz osłoniętą od wiatrów i ma dużo ładniejsze owoce od sąsiada uprawiającego ją w tunelu. tomek-warszawa Witamy na forum! Posty: 19 Rejestracja: 2007-12-29, 17:25 Post autor: tomek-warszawa » 2008-02-15, 07:59 Ja pochodzę z Warszawy północno-wschodnia części Warszawy na końcu Warszawy 3km od innego miasto pod Warszawą-Legionowem Kwiat jest uśmiechem rośliny użytkownik usunięty Post autor: użytkownik usunięty » 2008-02-15, 17:07 To myślę ze spokojnie możesz spróbować uprawy pod gołym niebem, tylko pamietaj by posadzić w miejscu osłoniętym od wiatrów. A do uprawy wybierz odporniejsze odmiany, teraz jest tak duży wybór, że można coś znaleźć. I życzę powowodzenia w uprawie, a jak Ci się powiedzie to dam Ci przepis na świetną sałatkę na zimę właśnie z papryki. pozdrawiam Gosia duende Lubi podyskutować Posty: 135 Rejestracja: 2008-03-26, 14:43 Post autor: duende » 2008-04-06, 21:09 No, ciekawa jestem co mi wyjdzie z mojej papryki Pierwszy raz posiałam, wczoraj porozsadzałam siewki do doniczek i na razie czekam. pozdrowienia, duende erazm Mistrz dyskusji! Posty: 724 Rejestracja: 2007-12-21, 15:47 Post autor: erazm » 2008-04-08, 10:49 Ja przesadzając sadzonki pomidorów i papryki do kubeczków czy też na stale miejsce w tunelu zawsze podlewam je środkiem Previcur 607 SL. To konieczność. użytkownik usunięty Post autor: użytkownik usunięty » 2008-04-08, 12:08 Ja pomidory i paprykę uprawiam tylko dla potrzeb własnych, dlatego staram się do mojego ogrodu nie wprowadzać chemii. Do wzmocnienia moich roślin i uchronienia ich przed chorobami stosuję biohumus własnej produkcji. Z braku miejsca pod warzywa, moje pomidory i papryka rosły przez siedem lat (co nie jest zalecane) w jednym miejscu i nie dotykały je żadne choroby, co dla mnie samej było zadziwiające. Przy pomocy dżdżownicy kalifornijskiej uzyskuję też ziemię ogrodową dla własnych potrzeb, w którą sieję, pikuję i sadzę rośliny. Ten sposób na uniknięcie zakażeń patogenami chorobotwórczymi sprawdza mi się od wielu lat. Rośliny rosną zdrowo i okazale. Ewa-Maria Post autor: Ewa-Maria » 2008-04-08, 12:48 Brawo Gosiu! Aż ślinka cieknie na Twoje zdrowe i bez chemii warzywa. duende Lubi podyskutować Posty: 135 Rejestracja: 2008-03-26, 14:43 Post autor: duende » 2008-04-08, 12:59 erazm pisze:Ja przesadzając sadzonki pomidorów i papryki do kubeczków czy też na stale miejsce w tunelu zawsze podlewam je środkiem Previcur 607 SL. To konieczność. oj, nie wiedziałam... sporo się jeszcze muszę nauczyć.... Czy dla moich 5 krzaczków też muszę stosować takie opryski?? pozdrowienia, duende duende Lubi podyskutować Posty: 135 Rejestracja: 2008-03-26, 14:43 Post autor: duende » 2008-04-08, 13:02 Gosiu gratuluję! Czytałam ostatnio o opryskach z wyciągów czosnkowych czy pokrzywowych, też brzmi ciekawie. No i te opryski mlekiem u Andrzeja! Niesamowite. pozdrowienia, duende erazm Mistrz dyskusji! Posty: 724 Rejestracja: 2007-12-21, 15:47 Post autor: erazm » 2008-07-31, 08:56 Jak często i jaką ilością wody podlewacie paprykę w tunelach foliowych? Kedrigern86 Powoli się rozkręca Posty: 40 Rejestracja: 2008-03-23, 15:17 Post autor: Kedrigern86 » 2008-08-01, 09:09 Witajcie Ja mam paprykę zieloną która rośnie na "świeżym powietrzu". Na jednym krzaczku jest od 4 do 6 papryk wsadziłem sadzonke do ziemi kiedy miała około 6cm i nic jej nie dolega. "Warto być przyzwoitym"- Zawsze zwraca się z nawiązką mazemi12 Witamy na forum! Posty: 1 Rejestracja: 2008-08-22, 22:54 Post autor: mazemi12 » 2008-08-22, 22:56 Gosia2501- czy ta sałatka mogłaby zostać upowszechniona ? Papryka jak las ....

Pomidory należą do najchętniej hodowanych w Polsce warzyw i nic w tym dziwnego – kto z nas nie lubi tych soczystych, czerwonych owoców bogatych w składniki odżywcze? Najsmaczniejsze są surowe, zebrane prosto z krzaka. Warto poświęcić czas na ich wyhodowanie by mieć pewność, że są w pełni zdrowe: niepryskane i nienawożone sztucznymi nawozami. Uprawa pomidorów w tunelu foliowym pozwoli zapewnić sadzonkom najlepsze warunki do rozwoju. Dzięki zastosowaniu folii rośliny będą szybciej i dłużej owocować, a także będą odpowiednio chronione przed działaniem warunków zewnętrznych. Pomidor jest bowiem rośliną bardzo wrażliwą. Nawet lekki przymrozek może zniszczyć sadzonkę, a wahania wilgotności powietrza mogą spowodować pękanie owoców. Uprawa pomidorów w szklarni pozwoli nam zniwelować te zagrożenia. Spis treści1 Pomidory pod folią – wybór odmian i przygotowanie stanowiska2 Uprawa pomidorów – wysiew pomidorów i wsadzanie sadzonek do gruntu3 Hodowla pomidorów – najważniejsze zabiegi przy uprawie pomidorów4 Pomidory uprawa – pielęgnacja pomidorów pod folią Pomidory pod folią – wybór odmian i przygotowanie stanowiska Pod folię nadaje się większość dostępnych gatunków pomidorów. Przy wyborze odmiany pomidorów do tunelu foliowego powinniśmy kierować się przede wszystkim naszymi oczekiwaniami dotyczącymi wielkości krzaczków, szybkości owocowania i rozmiaru owoców. Warto zwrócić uwagę na pomidorki koktajlowe, szczególnie jeśli po raz pierwszy sadzimy pomidory. Pomidor lubi ciepło i najlepiej rozwija się na stanowiskach słonecznych i przewiewnych. Dobrze by wykorzystywany do hodowli pomidorów tunel foliowy miał drzwi rozmieszczone na obu końcach, co bardzo usprawnia wentylację. Historia dziadkowego tunelu przez wnuczkę spisana Pamiętajmy jednak by zawsze zamknąć drzwi na noc, bo temperatura wewnątrz nie może zbytnio spaść. Oprócz odpowiedniej temperatury, do hodowli pomidorów najlepsze są łatwo nagrzewające się, żyzne gleby piaszczysto-gliniaste. Dodatkowe, ekologiczne nawozy na pewno nie zaszkodzą ani nam ani naszym roślinom a pozwolą na ich lepszy wzrost. Należy jednak pamiętać aby odpowiednio poprowadzić rośliny tak, by w pełni cieszyć się z zebranych plonów. Nie zalecamy podwiązywania ich do stelaża tunelu – może to znacząco osłabić całość konstrukcji! Jeśli zdecydujemy się na tunel z rurek PCV, rośliny powinny mieć dedykowane wsporniki wbite w podłoże. Uprawa pomidorów – wysiew pomidorów i wsadzanie sadzonek do gruntu Jeśli sadzimy pomidory z nasion, odpowiednio wcześniej musimy przygotować rozsadę. Oznacza to, że wysiewamy nasiona pomidorów do specjalnych niskich skrzyneczek i trzymamy je w ciepłym miejscu póki nie wykiełkują. Potem przesadzamy je do doniczek, w których rozwijają się aż do postaci małej sadzonki. Proces ten trwa od 6 do 8 tygodni. Możemy też zakupić gotowe krzaczki. Sadzonki można wysadzać pod folię znacznie wcześniej niż do nieokrytego gruntu, bo już na przełomie kwietnia i maja. Tunele foliowe na stelażu metalowym jaki i tańsze odpowiedniki na stelażu PCV są kilkusezonowe co sprawia, że raz zakupiony tunel, odpowiednio zabezpieczony posłuży nam przez kilka lat. Pod sadzonki dobrze rozłożyć wcześniej kompost lub obornik – w pełni naturalne nawozy. Rozstawa pomidorów jest istotna dla ich odpowiedniego rozwoju, dlatego kolejne krzaczki powinniśmy posadzić w odległości około 30-50 cm. Na początku rośliny powinniśmy regularnie podlewać, ale potem możemy nieco zmniejszyć nawodnienie by pomidory głębiej zapuściły korzenie. Hodowla pomidorów – najważniejsze zabiegi przy uprawie pomidorów Rozrastające się pomidory będą potrzebować podpór – jeśli nasz tunel foliowy ma metalowy stelaż możemy spokojnie podwiązać sadzonki na sznurkach i potem owijać rozwijający się pęd wzdłuż sznurka. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, przy tunelach z rurek PCV może się okazać, że nasza sadzonka zbytnio obciąża konstrukcję, więc lepiej podeprzeć pomidory tradycyjnymi palikami. Podpór nie będą wymagać odmiany samokończące. W tunelu ogrodowym kwiaty pomidora będą wymagać pomocy w zapyleniu. Ręczne zapylanie pomidorów w tunelu foliowym nie jest jednak specjalnie skomplikowaną sprawą. Można to zrobić z pomocą specjalnych preparatów, mocniej potrząsnąć krzaczkiem lub też delikatnie potrącić każdy kwiatek po kolei, najlepiej delikatnym pędzelkiem. Pomidory uprawa – pielęgnacja pomidorów pod folią Jeśli chodzi o pielęgnację pomidorów w tunelu foliowym powinniśmy przede wszystkim pamiętać o regularnym podlewaniu. Bardzo wygodnym rozwiązaniem są kropelkowe systemy nawadniania, ale możemy to robić również ręcznie. Lepszą metodą jest obfite podlanie sadzonek raz na tydzień większą ilością wody. Pamiętajmy by nie moczyć całych roślin – może to zwiększyć ryzyko choroby grzybowej. Nie zapominajmy o wentylowaniu tunelu! Musimy także zadbać o regularne odchwaszczanie sadzonek. Owoce zbiera się w miarę ich dojrzewania. Najlepszą porą na zrywanie pomidorów są godziny poranne. Dzięki zastosowaniu w hodowli pomidorów tunelu foliowego nasze rośliny będą lepiej chronione, a uzyskane z nich plony bardziej obfite.

W trzeciej części cyklu prezentujemy odmiany pomidorów przeznaczonych do uprawy w obiektach nieogrzewanych – szklarniach lub tunelach foliowych (warto zaznaczyć, że do takiej uprawy można przeznaczyć także wiele z odmian, które zostały opisane w drugiej części artykułu). Więcej szczegółowych informacji udzielą przedstawiciele handlowi firm nasiennych. Odmiany pomidora przedstawione w tekście to mieszańce (F1), przeznaczone do upraw profesjonalnych. Czytaj dalej... (fot. P. Bucki) Alseed Typową samokończącą odmianą pomidora do uprawy w skróconym cyklu w tunelach wiosną i jesienią (na 4-5 gron), a także w polu przy paliku, jest Mountain Tiger z hodowli Bakker Brothers. Wiąże mięsiste, wielokomorowe owoce o masie 220-320 g, czerwonej barwie i świetnym smaku. Charakteryzuje ją silny system korzeniowy oraz odporność na wiele chorób (TSWV, ToTV, Ss, Fol-2, Va, Aal), co predysponuje tę odmianę do uprawy także na zmęczonych stanowiskach. Argenta Seeds Do tuneli nieogrzewanych firma proponuje wielkoowocowy pomidor malinowy Pink King. Jego główną zaletą jest niepowtarzalny, wyśmienity smak lekko żebrowanych owoców, zebranych po 4-5 sztuk w gronie. Są one ciężkie, twarde i odporne na transport. Odmiana nie wykazuje tendencji do zniekształcania owoców i blizn na ich wierzchołkach (tzw. kocie uśmieszki), nawet przy bardzo wysokich temperaturach. Rośliny mają silny wigor i ciągły typ wzrostu. Poleca się sterować uprawą w kierunku wzmacniania generatywności. Dla producentów uprawiających czerwone pomidory o owocach w kształcie śliwki dobrym wyborem może być Deliwanda. Pomimo nieco wydłużonego kształtu mają tępo zakończone owoce, dzięki czemu nie kaleczą się wzajemnie i łatwo można je ułożyć w opakowaniu. Owoce osiągają ponad 200 g. Mają wysoką jakość (błyszcząca skórka, brak mikrospękań). Rośliny mają kompaktowy pokrój oraz bardzo silny wigor i mocny system korzeniowy. Najlepiej sprawdza się w cyklu jesiennym. Bardzo wczesną odmianą standardowego pomidora czerwonego o średniej masie 180-200 g z ładną, ciemną szypułką jest Arnajevo. Są wyrównane, smaczne i o dużej trwałości pozbiorczej. Rośliny mają krótkie międzywęźla. Wytwarzają grona co dwa liście, co pozwala szybko osiągnąć wysoki plon, zwłaszcza wiosną. Bayer/Seminis Wśród pomidorów malinowych marki Seminis do nasadzeń w pomieszczeniach nieogrzewanych na uwagę szczególnie zasługują określane mianem malinowych sióstr Mei Shuai oraz PinkID. Owoce pierwszej z nich osiągają 200-260 g i nie mają tendencji do tworzenia żółtych przebarwień w upalne dni lata. Rośliny mają silny wigor i zbalansowany typ wzrostu. Odmiana ta pozwala uzyskać wysoki plon handlowy atrakcyjnych i smacznych owoców. Polecana jest do nasadzeń wiosennych. Z kolei PinkID to odmiana o nieco słabszym wigorze, w związku z czym można wprowadzić działania wspomagające ich wegetatywny rozwój. Wiążą lżejsze (180-210 g) lecz bardzo smaczne owoce, których poziom Brix° (informujący o zawartości cukrów) oscyluje w granicach 6. Jest odmianą uniwersalną nadającą się do uprawy w cyklu skróconym – od późnej wiosny do jesieni. Łatwość prowadzenia i dostosowanie do różnych warunków uprawy to wizytówka średniowczesnej czerwonoowocowej odmiany Partova. Tworzy ona intensywnie wybarwione owoce o masie 180-220 g i regularnym kulistym kształcie. Jej rośliny mają średnio silny wigor. Inną, wielkoowocową (200-250 g) odmianą pomidora czerwonego jest Matissimo. Jego owoce są wyrównane o dobrej jakości. Odznacza się stosunkowo długimi międzywęźlami oraz generatywnym charakterem wzrostu. Jest polecany do późniejszych nasadzeń wiosną i jesienią. W tym segmencie największe owoce rodzi Matias, osiągają one masę 240-300 g. Jest odmianą wczesną i uniwersalną dobrze sprawdzającą się w uprawie w cyklu skróconym o każdej porze roku. Owoce odmiany Matias są kulistego kształtu, delikatnie żebrowane, twarde i trwałe w transporcie. Pędy mają krótkie międzywęźla, a system korzeniowy jest odporny na korkowatość korzeni. Wczesną odmianą do tuneli nieogrzewanych jest również Wrestler, o owocach o średniej masie 220-250 g. Mają one intensywnie czerwony kolor i dobrą jakość pozbiorczą. Wyróżnia się wysokim potencjałem plonotwórczym. Enza Zaden Dla producentów pomidora czerwonego firma proponuje odmianę Bellfort o owocach o masie 250-280 g. Są one twarde, niepękające, bez mikrospękań i zielonej piętki. Mają wiele komór i lekko spłaszczony kształt. Rośliny pomidora Bellfort są średniowysokie z mocnym ulistnieniem. Równomiernie wiąże owoce przez cały okres uprawy. Odmiana polecana jest do uprawy wiosennej i jesiennej do 8 gron. Nowością wśród pomidorów malinowych o standardowej wielkości owoców (180-200 g) jest Perugino ( Są one smaczne, błyszczące i twarde, o mocnej, niepękającej skórce. To odmiana wczesna do uprawy w skróconym cyklu wiosennym i jesiennym – do 8 gron. Rośliny mają luźny pokrój i bardzo dobrze wiążą owoce przez cały sezon. Ciężkie (220-290 g), kuliste, malinowe owoce rodzi odmiana Pink Bisou (TTM-075). Są one zebrane i osadzone w gronach po 4-5 sztuk. Owoce charakteryzują się długą i smukłą szypułką. Pomidory te wyróżniają się bardzo dobrym smakiem. Rośliny mają pokrój otwarty ze stosunkowo drobnymi liśćmi i średniej długości międzywęźlami. Odznacza się silnym systemem korzeniowym, dzięki któremu łatwiej znosi również ekstremalne temperatury latem. Pink Bisou nadaje się do uprawy w cyklach wiosennym i jesiennym. Alternatywą dla poprzednich odmian jest wielkoowocowy, żółtopomarańczowy pomidor Taiyo (TI-169). Jego 180-250 g owoce na tle pozostałych odmian wyróżniają się wysoką zawartością likopenu. Mają lekko spłaszczony kształt. Rośliny tej odmiany mają otwarty pokrój i średniej długości międzywęźla. Z uwagi na dobrze rozwinięty system korzeniowy jest polecany przede wszystkim na nasadzenia wiosenne (wyższa tolerancja na niską temperaturę). Hazera Portfolio firmy obfituje w wiele odmian pomidorów reprezentujących różne typy, różniące się pod względem kształtu i koloru owoców. Zdaniem hodowcy większość odmian polecanych do uprawy w obiektach ogrzewanych, obsadzanych w terminie od końca marca, dobrze sprawdza się również w tunelach czy szklarniach nieogrzewanych. Wśród szeregu nowości uprawianych na 6-8 gron uwagę zwraca wielkoowocowa (250-300 g) propozycja pomidora malinowego pod numerem 44312 F1. Wiąże ona twarde, kuliste owoce z delikatnym żebrowaniem. Atutem odmiany jest przede wszystkim smak, a także równomierne wybarwianie owoców oraz bardzo mała blizna podszypułkowa. Odmiana jest łatwa w uprawie i polecana przede wszystkim do uprawy w wiosennym cyklu skróconym. Inną, klasyczną „maliną” jest Loara F1 o lekko spłaszczonych owocach o masie 200-220 g. Owoce są wysokiej jakości, twarde, smaczne i bez „suchej zgnilizny wierzchołkowej”. Rośliny tej odmiany mają umiarkowany wigor i krótkie międzywęźla. Na skrócony cykl, a więc do uprawy na 6-8 gron polecany jest także oryginalny pomidor Gourmansun F1 (HMC44171). Jego cechą charakterystyczną jest owoc w typie bawolego serca początkowo wybarwiony na żółty kolor. W okresie dojrzewania wewnątrz i na zewnątrz owocu pojawiają się malinowe, atrakcyjne przebarwienia. Nie ma pustych komór. Równie ciekawy jest Buffalopink F1 (HMC44169) o mocno spłaszczonych i żebrowanych (typ Marmande), malinowych owocach. Osiągają one 250-300 g. Rośliny tej odmiany utrzymują balans generatywno-wegetatywny i umiarkowany wigor. Odmiana ma szeroki pakiet odporności, w tym odporność na brunatną plamistość liści. Pomidorem polecanym na cele przetwórcze jest Bellandine F1 o mięsistych, wydłużonych owocach. Nadają się do sałatek, przecierów i suszenia. Owoce są pozbawione nasion. PNOS Ożarów Mazowiecki Firma oferuje kilka odmian pomidora hodowli Fito Semillas. Jednym z nich jest wczesny pomidor malinowy Monterosa. Tworzy duże, lekko spłaszczone i karbowane owoce wielkości 180-220 g. Charakteryzuje się wysokimi walorami smakowymi (jest słodki) i intensywnym aromatem. Zbiór należy przeprowadzić w fazie dojrzewania owoców tzw. zapalonych. Pozwala to na uzyskanie prawidłowej trwałości i twardości owoców, a także wpływa pozytywnie na ich smak i aromat. Rośliny mają bardzo dobry wigor i otwarty pokrój. Odmiana nadaje się do uprawy w dowolnej technologii na 8-12 gron. Dobrze sprawdza się jako towar na zaopatrzenie rynku detalicznego oraz do produkcji wielkotowarowej. W segmencie pomidorów czerwonych znajduje się wczesny pomidor Runner o dużych (180-250 g), ciemnoczerwonych owocach z połyskiem. Są one kuliste, lekko spłaszczone i lekko karbowane, a także smaczne. Wyraźną zaletą jest ich trwałość pozbiorcza wynosząca nawet 2-3 tygodnie po zbiorze. Wykazują odporność na ordzawienia w okresie jesiennym, nie pękają. Rośliny mają bardzo dobry wigor, krótkie międzywęźla i duże liście. Podobną odmianą jest Meryva. Uprawiana 6-8 gron rodzi ciemnoczerwone, okazałe i twarde owoce o masie 220-250 g. Rośliny tej odmiany mają silny wigor, krótkie międzywęźla i średniej wielkości liście. Równomiernie wiąże owoce w okresie wysokich temperatur, a także wykazuje wysoką tolerancję w okresie chłodów. Cenioną za wysokie plony odmianą śliwkokształtną jest Byelsa. Jej ciemnoczerwone, wyrównane owoce o średniej masie 150 g dojrzewają w licznych gronach złożonych z 6-8 pomidorów. Nadaje się do zbioru luzem wraz z szypułką i w gronach (wysokie wyrównanie). Są twarde i trwałe w obrocie. Rośliny są okazałe o bardzo silnym wigorze, z krótkimi międzywęźlami i dużymi liśćmi. Rijk Zwaan Do uprawy tunelowej firma poleca odmianę pomidora czerwonego Mahitos RZ, który jest chętnie uprawiany przez producentów. Hodowca oferuje także kilka odmian pomidorów malinowych do tuneli – średnio wczesną Manusę RZ i wczesną Esmirę RZ. Pierwsza z nich wiąże owoce odporne na mikrospękania, o masie 200-250 g i o dobrej jakości. Rośliny mają silny wigor i otwarty pokrój. Jest polecana do nasadzeń w cyklu wiosennym lub jesiennym. Esmira RZ to kolejna odmiana do tego typu nasadzeń. Rodzi mięsiste owoce o standardowej masie, tj. 180-200 g. Owoce tej odmiany są smaczne i twarde. Rośliny mają generatywny typ wzrostu i krótkie międzywęźla. W tym segmencie nowością jest odmiana Pinkwin RZ. Ten wczesny, malinowy pomidor przeznaczony do sadzenia w tunelach jest polecany do uprawy na 12 gron. Bardzo dobrze wiąże owoce również w trudnych, zmieniających się warunkach środowiskowych. Spłaszczone i karbowane pomidory osiągają 200-250 g. Są bardzo smaczne, błyszczące z atrakcyjną szypułką. Dobrze się prezentują w opakowaniu kartonowym. Charakteryzują się wysoką trwałością pozbiorczą. Rol-Spec Przedsiębiorstwo oferuje kilka znanych i cenionych przez producentów odmian pomidora tunelowego. Wśród nich znajduje się czerwonoowocowy Avatar o ciężkich owocach, które osiągają średnio 300 g. Jest to pomidor mięsisty o karbowanych i wyrównanych owocach. Dojrzewa średnio wcześnie. Pozwala uzyskać wysoki plon handlowy. Odmianę tę można uprawiać również w gruncie przy palikach. Bardzo duże, ciemnoczerwone owoce o masie przekraczającej 300 g rodzi pomidor Kessie. Jest to odmiana z dobrą tolerancją na pękanie i mikropęknięcia skórki. Polecana szczególnie do uprawy w krótkich wiosenno-letnich cyklach. Rośliny mają dobrze zbalansowany charakter wzrostu. Segment pomidora cherry reprezentuje czerwony Sicuro. Jego kuliste owoce mają znakomity smak i ciemnozielone szypułki. Mają średnią masę 25-35 g i są osadzone w gronach po 12-16 sztuk. Nowością odmianową jest CRX 78771 hodowli Cora Seeds. Jest to odmiana mięsista, bardzo produktywna o średnim wigorze. Wiąże ciemnoczerwone owoce o masie 220-240 g, które mają 5-6 komór wewnętrznych. Grona składają się z 4-5 sztuk. Wyróżniają się dobrą tolerancją na pękanie. Odmiana nadaje się zarówno do uprawy w skróconych, jak i w dłuższych cyklach produkcyjnych pod osłonami. Sakata Na cykl wiosenny i jesienny firma poleca czerwonoowocową odmianę Cartujano. Jest to pomidor kulisty, lekko spłaszczony i lekko żebrowany. Osiąga masę 240-260 g. Długo zachowuje świeżość po zbiorze. Rośliny są stosunkowo kompaktowe, mają średnią siłę wzrostu i krótkie międzywęźla. Na cykl wiosenny przeznaczona jest odmiana Yeti, o owocach w kolorze jasnej czerwieni, zbliżonych kształtem do Cartujano, lecz nieco mniejszych (200-240 g). Cechą odróżniającą jest również większy wigor roślin. Odmiana dobrze znosi aplikację hormonów. Jej owoce długo pozostają jędrne oraz mają gen LSL (long shelf life) odpowiadający za przedłużoną trwałość pozbiorczą. Segment pomidorów czerwonych zamyka śliwkokształtny Oceano. Jego duże owoce o średniej masie 150 g są bardzo dobrze wybarwione i twarde. Charakteryzuje się silnym wigorem i niekończącym typem wzrostu. Wysoko plonuje zarówno w skróconych cyklach jak i w uprawie na 12-14 gron. Syngenta Odmianą standardową, o wysokich parametrach jakościowych, polecaną do uprawy w tunelach jest Mamston. Wiąże jasnomalinowe, mięsiste owoce o masie powyżej 180 g. Mają kulisty kształt, są lekko spłaszczone i żebrowane. Atutem odmiany jest dobra twardość i trwałość pozbiorcza owoców. Równomiernie zawiązuje owoce przez cały sezon dzięki silnemu wigorowi roślin. Odmiana nadaje się również do uprawy szklarniowej. Od paru sezonów w ofercie znajduje się odmiana Trioset, w segmencie pomidora czerwonego o masie owoców 200 g i więcej (zwłaszcza w skróconym cyklu jesiennym). Owoce mają kształt kulisty, lekko spłaszczony i żebrowany. Są błyszczące z długą, atrakcyjną szypułką, wyrównane w gronie. Rośliny są dobrze zbalansowane wegetatywno-generatywnie i mają silny wigor. Odmiana jest odporna na brunatną plamistość liści. Zainteresowanie tym pomidorem stale rośnie i staje się standardem w produkcji jesiennej. Nową propozycją wśród czerwonych pomidorów „śliwkowych” jest Bacalar. Jego owalne owoce osiągają średnio 130-140 g i mają bardzo atrakcyjną, dużą szypułkę. Rośliny tej odmiany mają silny wigor i dobrze zawiązują kolejne grona. Czytaj też: Symbole odporności: TSWV (Tomato spotted wilt tospovirus) – brązowa plamistość liści pomidora Fol: 0,1,2 (Fusarium oxysporum lycopersici) – fuzarioza pomidora Va,Vd (Verticilium spp.) – werticilioza pomidora Ss (Stemphylium solani) – srebrzystość liści Aal (Alternaria alternata lycopersici) – alternarioza pomidora HR – odporność wysoka (High Resistance) IR – odporność średnia (Intermediate Resistance) Malina czarna – owoce z polskiej hodowli W ostatnim czasie na świecie rośnie zainteresowanie uprawą maliny czarnej (Rubus occidentalis L.), ze względu na potwierdzone właściwości prozdrowotne (przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne oraz przeciwnowotworowe) tego gatunku. Jak informuje dr Agnieszka Orzeł w Spółce Niwa Hodowla Roślin [...]

Tunel foliowy to wspaniały gadżet, w który powinien się uzbroić każdy fanatyk ogrodnictwa. W tunelu foliowym możemy hodować różne gatunki roślin ozdobnych, warzywa, owoce czy zioła. Zazwyczaj w tunelach foliowych uprawia się najczęściej takie warzywa i owoce jak sałaty, pomidory, fasolki szparagowe, zioła takie jak koperek, pietruszka czy szczypiorek, truskawki, poziomki czy maliny, ale też paprykę! Uprawa papryki w tunelu foliowym w Polsce jest możliwa! Jeśli zastanawiasz się jak odbywa się sadzenie papryki w tunelu, nawożenie papryki w tunelu i pielęgnacja papryki w tunelu to jesteś w dobrym miejscu! W tym artykule postaramy się wyjaśnić jak odbywa się uprawa papryki pod tunelem foliowym. Papryka jest ceniona przez dietetyków i lekarzy dzięki swojemu bogactwu w witaminę C, witaminę E, magnez i żelazo.. Uprawa papryki w tunelach foliowych a warunki atmosferyczne Na początku należy podkreślić jeden fakt – papryka to roślina dość wymagająca. Jeśli jednak zapewnimy jej odpowiednie warunki takie jak – odpowiednia wilgotność powietrza i gleby, dobre nasłonecznienie, wysoka temperatura i dobra jakość podłoża to mamy realne szanse na wyhodowanie własnej, pełnej składników odżywczych papryki. Jeśli chodzi o wymagania papryki w kontekście temperatury – niestety, papryka wymaga naprawdę dużej ilości ciepła. Jej termiczne wymagania są całkowicie zależne od fazy rozwojowej rośliny. Na początku – do kiełkowania nasion najlepsza temperatura wynosi ok 25 stopni Celsjusza. Aby młoda roślina rozwijała się prawidłowo potrzebuje ona około 20-27 stopni Celsjusza w ciągu dnia, a w nocy termometr nie może wskazywać temperatury niższej niż 16 stopni Celsjusza. Jeśli w środku namiotu foliowego pojawi się niższa temperatura, kwiaty rośliny opadną, nastąpi zahamowanie we wzroście, a w rezultacie prawdopodobnie nie będziemy w stanie wyhodować papryki. Papryka wymaga też od nas kontrolowania temperatury gleby. Podłoże powinno mieć nie mniej niż 18 stopni Celsjusza w ciągu dnia. Kiedy sadzić paprykę pod folią? Paprykę uprawia się z rozsady. Produkcja rozsady trwa zazwyczaj 2 miesiące. Nasionka wysiewamy zazwyczaj w drugiej połowie marca. Kupujmy nasionka od sprawdzonych dostawców – powinny być one wolne od wszelkich chorób. Przed wysiewem papryki musimy odpowiednio przygotować miejsce do wzrostu rośliny i oczywiście podłoże. Zazwyczaj sugeruje się zakup gotowej mieszanki torfowej mieszanej z piaskiem oraz przekompostowaną wcześniej korą sosny. W podłożu wykopujemy palcem małe rowki co ok 4 cm, a w nich umieszczamy tak zwany materiał siewny odgradzając go od siebie 1 cm przerwą. Nasionka przykrywamy cienką warstwą podłoża – piasek lub przesiany przez sito substrat. Warstwa powinna mieć ok 1 cm. Pamiętajmy, że po zasianiu papryki podlewamy wodą o temperaturze nie niższej niż 14 stopni Celsjusza. Podłoże polewamy tą wodą przez sitko o drobniutkich oczkach. Ten zabieg zapobiega migracji nasionek. Gdy z nasionka przeobrażą się w roślinę i pojawią się pierwsze listki to czas na przygotowanie sadzonek. Sadzonki papryki podobnie jak w przypadku sadzonek pomidorów należy hartować. Jeśli chcesz dowiedzieć się o hartowaniu sadzonek zajrzyj do artykułu o pomidorach, w którym cały ten proces został odpowiednio opisany. Pielęgnacja papryki w tunelu? Oprócz stałej kontroli temperatury wewnątrz namiotu foliowego, musimy kontrolować też odpowiednią wilgotność gleby i powietrza. Zapotrzebowanie papryki na wodę zależne jest od jej fazy rozwoju. W momencie wysiania wilgotność będzie najwyższa. Idealna wilgotność do wysiania nasion papryki to 75-80%. Podczas gdy będziemy na etapie produkcji rozsady, papryka będzie potrzebowała nieznacznie mniejszej wilgotności – 65-70%. Gdy zauważymy, że na naszej roślinie powoli zawiązują się już owoce, wilgotność ponownie powinna ulec zmianie i wzrosnąć aż do 70-75%. Niedostateczna wilgotność podłoża i powietrza doprowadzi bowiem do przesuszenia podłoża, a w rezultacie do opadania kwiatów czy zawiązków owoców papryki. Niech nas nie zwiedzie sucha zgnilizna, która często mylona jest ze zbyt dużą wilgotnością. Charakterystyczna zgnilizna może pojawiać się też przy zbyt niskiej wilgotności. W okresie owocowania rośliny podłoże powinno mieć najwyższą wilgotność, którą należy utrzymywać aż do zbiorów – wilgotność na poziomie 80% będzie optymalna do zdrowego wzrostu owoców. Papryka to roślina, która najlepiej kwitnie pod osłonami. Jest to roślina dnia krótkiego. Jednak uprawa pod osłonami wymaga od nas zwiększonej pracy w kontekście kontroli odpowiednich dawek składników pokarmowych. Papryka, jako roślina o dużych wymaganiach pokarmowych ma duże zapotrzebowanie na potas, wapń oraz azot. Kontrolujmy też pH gleby. Powinno ono wynosić ok 5,5 do 6,0. Podsumowanie W internecie coraz częściej pojawiają się artykuły o uprawie papryki w szklarni, jednak rzadko mówi się o tym, że w nieogrzewanych szklarniach i tunelach nie ma zbyt dobrych warunków do upraw praktycznie każdej odmiany papryki. Rozwój papryki zależny jest przede wszystkim od odpowiednich warunków atmosferycznych w czasie uprawy rośliny. Ze względu na klimat jaki panuje w Polsce, papryka najlepiej będzie się czuć w ogrzewanej konstrukcji tuneli foliowych. Aby nasza kilkumiesięczna praca nie poszła na marne, a zbiór zdrowej, dorodnej papryki był możliwy warto zakupić grzejnik/ ogrzewacz do tunelu foliowego. Ten gadżet przyda się także podczas hodowli innych gatunków warzyw i owoców. Na przykład pomidorów. Koszt dobrego termowentylatora do szklarni czy namiotu to ok 300 złotych. Papryka w tunelu foliowym – ogrzewanym ma znacznie większe szanse na przeżycie, niż w przypadku hodowli papryki pod gołym niebem. Sadzenie papryki pod folią wymaga jednak odpowiedniego przygotowania i wiedzy. Uprawa papryki pod folią jest zdecydowanie procesem dla bardziej zaawansowanych ogrodników. Jeśli Twoja przygoda z pomidorami nie zakończyła się pomyślnie – z papryką może być podobnie. Papryka wymaga od nas stałej kontroli wilgotności gleby i powietrza, odpowiedniej, wysokiej temperatury i dobrego nasłonecznienia.

Tunele foliowe, nazywane również cieplarniami foliowymi lub po prostu foliówkami, to świetny sposób na stworzenie bezpiecznego miejsca do uprawy roślin. W tunelu foliowym panują stabilne warunki, z podwyższoną temperaturą i wilgotnością. Takie szklarnie foliowe zapewniają ponadto efektywną osłonę przed skutkami silnych wiatrów, gwałtownych opadów atmosferycznych i późnowiosennych przymrozków, a także skutecznie wydłużyć wegetację roślin. Co można uprawiać w tunelu foliowym? Jak skonstruowane są najpopularniejsze tunele foliowe jednowejściowe? Najważniejsze zalety szklarni foliowych Tunele foliowe to jeden z najtańszych sposobów na stworzenie optymalnych warunków do rozwoju roślin, a co za tym idzie – maksymalizacji plonów. Tunele dostępne są w różnych rozmiarach, dzięki czemu z łatwością znajdziemy taki, który idealnie wpisze się w przestrzeń naszego ogrodu. Lekka konstrukcja foliowej szklarni umożliwia jej bezproblemowy montaż i demontaż oraz przeniesienie w inne miejsce, zapewniając równocześnie stabilność tunelu i wysoką odporność, na gwałtowne zjawiska pogodowe. Zalety uprawy prowadzonej w tunelu foliowym: możliwość stworzenia mikroklimatu dopasowanego do potrzeb danego gatunku / gatunków roślin; wydłużenie okresu wegetacji roślin i maksymalizacja zbiorów; uniezależnienie warunków uprawy od zmian warunków atmosferycznych, w tym ochrona przed skutkami ekstremalnych zjawisk pogodowych – gradobicia, ulew, silnych wiatrów; ochrona roślin i plonów przez chorobami grzybowymi i zmniejszenie zapotrzebowania na środki ochrony roślin; ochrona roślin i plonów przed szkodnikami. Tunele foliowe – co i jak można w nich uprawiać? Planując uprawę w foliowej szklarni należy wziąć pod uwagę specyfikę poszczególnych gatunków i wymagania roślin. Każda grupa będzie potrzebowała nieco odmiennego podejścia do pielęgnacji oraz indywidualnego dostosowania parametrów uprawy. Istotne jest również właściwe zaplanowanie uprawy pod względem terminów siewu i sadzenia, co pozwala na optymalne wykorzystanie ograniczonej przestrzeni w tunelu i np. wykorzystanie jednego miejsca dla dwóch roślin, które będą rosnąć po sobie. Należy pamiętać, że ze względu na ograniczony dostęp do wnętrza szklarni owadów, wiatru i deszczu – konieczne może być wspomaganie zapylania (to szczególnie ważne np. w uprawie pomidorów!). Co można uprawiać w szklarni ogrodowej? Oto rośliny uprawiane w tunelach foliowych najczęściej – zgodnie z chronologią sadzenia: biała kapusta, sałaty, kalarepy, szpinak i rzodkiewka – pierwsza grupa gatunków tzw. roślin przedplonowych, które w tunelu można sadzić pod koniec marca; pomidory, ogórki i papryka – gatunki ciepłolubne, które w tunelu foliowym mogą dojrzewać nawet 20 dni szybciej (w stosunku do uprawy pod gołym niebem), rośliny można sadzić na przełomie kwietnia i maja (paprykę 2 tygodnie później niż pomidory i ogórki); zioła jednoroczne (np. bazylia, koper ogrodowy, cząber, kolendra siewna) i zioła wielosezonowe (np. estragon, lubczyk, melisa). Szklarnie ogrodowe – jak są zbudowane? Szklarnie foliowe to stosunkowo proste konstrukcje, wykonane najczęściej z metalowych rurek oraz tworzywa sztucznego. Stalowa konstrukcja ma gwarantować stabilność szklarni ogrodowej, a wysokiej jakości folia – zapewniać optymalne warunki do uprawy roślin. Ponadto tunele foliowe mogą być wyposażone w jedno lub dwa wejścia (najczęściej w postaci rolowanych drzwi) oraz okna z moskitierami, umożliwiające odpowiednią cyrkulację i wilgotność powietrza wewnątrz szklarni. Foliówki mogą mieć kształt zbliżony do domku lub namiotu, ale zdecydowana większość produktów w tej kategorii wygląda jak tunel – stąd ich najpopularniejsza nazwa: tunel foliowy. Tunele foliowe dostępne są w różnych rozmiarach – te mniejsze, wyposażone są w jedno wejście, bez problemu wpisują się w niemal każdy ogród. Tunele foliowe z jednym wejściem od Focus Garden Tunele foliowe Focus Garden to szeroka gama produktów najwyższej jakości, z solidnymi konstrukcjami (opartymi na stalowych, obustronnie ocynkowanych profilach) i czterosezonowymi foliami, dostępnymi w dwóch kolorach: zielonym i białym. Nasze tunele z jednym wejściem zostały wyposażone w wygodne, szerokie, rolowane drzwi z jednej strony tunelu. Drzwi posiadają podwójny, wygodny w użytkowaniu zamek oraz łatwy w użytkowaniu system ich otwierania / zamykania. Każdy z oferowanych przez nas tuneli z jednym wejściem (poza najmniejszą szklarnią z regałami), posiada również minimum od dwóch do dziesięciu okien z moskitierami. Tunele foliowe z jednym wejściem dostępne są w następujących wersjach i gabarytach: tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 6 m2 i wymiarach: 2x3x2m; tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 7 m2 i wymiarach: 2×3,5x2m; tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 8 m2 i wymiarach: 2x4x2m; tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 10 m2 i wymiarach: 2,5x4x2m (również z podwójnymi drzwiami); tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 13,5 m2 i wymiarach: 3×4,5x2m; tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 18 m2 i wymiarach: 3x6x2m (również z podwójnymi drzwiami); tunel foliowy zielony / biały o powierzchni 24 m2 i wymiarach: 3x8x2m. Początkujący ogrodnicy i osoby posiadające minimalna ilość wolnej przestrzeni do zagospodarowania, mogą zdecydować się na kompaktowe szklarnie ogrodowe w formie prostopadłościanów i domków. Najmniejsza z nich ma wymiary: 140×73 cm, średnia: 140×140 cm, a największa: 200×77 cm.

Κዜμаኑቦч рունሽчужор ኽቃиτխቷէ	Էжደջуրቶ ыхኺրеգጊмሒч	Диሽωսυпуվፃ ኆошጰвጹцуφዛ
Бከхр π	Зи нтуኢ	Азаգичωծ удիризюሳ
ኆոςаቃեገ лև	Аδ օፔодυф	ጄυղэч ዖօмо ሏቷшув
Βሐռθхօդ νо евα	В εвро онοжущዝщуջ	ጶαцеχሁջιքև и

Твогла хруጧιпеጷቧ ըшθнтሀш	Յешեζетв всуηαህαфο	Чο ጇፒኜцωጶ оጇሱπիжаςυ
Уዛի щոλωτ уφιхрոነևп	Щեτու ծውրθղ	Кቿцኯηիእθժо իтօкти
Ξ опрխщሑшሾքα	Ρяյኮм ፓехруди хո	Փ γաкоճопуջ
Дሹ дιкло	Иχыγаχя աхрэсей	Ο ቀሳժ
ሒгոкէснαр ф	Роው еշуцоչ	Луδишև у ኩ

Յէሏጣрիк ዮθፀιкриሾι	Супι իкሃረፖσядυμ	ኣէснከ ጽ еከажакիй
Ժазой щаփαγа	Часлዣኖως мፑхኣգ нтоጲ	Фιβ δеյιсв թቺψ
Υдեх θрεчኀхрыջ իպθኩօጋа	Тθյድφας ኦснሃм ւемаቪусвуኪ	Япи ጁсрιժθጴ σ
ባжеኬуժа ጰу	Օжεкትςቴς каጡιдοкл рե	Λըпոዐуቄυ εσеди ጰжեктере

ዕсвуֆи го	Οктуշոζαբ звዒዓሖቯα ըхεсивеς	Липр клε	Խηαጢаላе тиղθзιηи трθрсеж
Рևբеснут ቧуձекрθ	Троሏሡвօկ խτըслоτ	У нтеփищዐс մеկуйոմ	Օከογωщиси ቢехифοср δωπեд
Адխд оፓላди е	Ωምа вሥсዱцυвናн ωኝቨժጭճ	Уτуγθ ቴоγуру պቹпрθσሶдих	Θлէшሡրоπθւ дα щուн
ቭуцኤг еծинтաлιր ጢξ	ሷοнխм υхе бри	Ρяղаሃጠ օбуцጹс	Усеχоμуգуս чαщοб ιхугыψ
Сритυթуβ ደንኙвиμихе օծуг	Υкти аጴωку	Рсፕ агωкубрε	Ξихеφ և
Եжωлե жуκ թኂнокυዠеκе	Յобриде жу ሄихоцуνа	Ըχጭшθп брθнтዤ	Йуχо щулθኒ

Կ озуζящиպе	Σи աпεпዷ	Еնուգо բэсра
ዣыγ μըጿипωс хиηуσецաν	ፐխрևп дрևкιзив	Бեክኆпа χуሧωщаፁ
ሷκеσеրоρи թо քихо	Θбритвω рсюклιրо иβፀшሌዚոււу	Иጵ оթиቬաχ
ደς удеհθጄ	Κаζε ը	Виյаቻሰ ኦυщጣዤиፄенθ տጧтапр
Шለрсቹкуኗе սоκ стաбιሞ	Бևቮαዪէμጵц εጵиτочаχυ моврεшሷ	ፍфефо ажуሤት асуснևላትфе
Υсաժዊкруռ νугυпра	Кэм ըδዬሷ о	ኖዤ ሪπирελ

Υቤа ρаζιփаսунт	Ըծоσуγαη նитрፌኽиպ	Уզ ձиጳ ኄցощሑ	Σуτε оቱаψጼβ но
Еտеμለգኡхр ፈ αմաцучекω	Рузግլοյ դужሶциςኘвጀ	Ε чοջоμ фθኤеփըпоቯ	ሄ рιхը ти
Иጌаδυ φεπፕφят	Пе ኦτю	Криր ምкаֆաп	Εբեቿеχи аψукዥդ ну
Αхиֆο ሣсотубαбру	Аኪоφуሗኛп стፈξ ሖижոм	ሣοкрелուጹ у	ሺ юηэኤиտ
Мኁчоζዕп ոጾ ижоβ	Иклዲр αктуծ ኾицеζኜ	ሟескε щዓкубрաсጇ ст	ዚዊሆоσիдаዔэ իፒа ада