Pokój wewnętrzny i pokój między ludźmi i narodami Plaża North Berwick, East Lothian, Szkocja, Wielka Brytania. Westend61/Getty Images Pokój: może oznaczać pokój między narodami, pokój między przyjaciółmi i rodziną lub pokój wewnętrzny. Niezależnie od tego, jakiego znaczenia pokoju szukasz, jakiego szukasz pokoju, poeci prawdopodobnie opisali go słowami i obrazami. John Lennon: „Wyobraź sobie” Mozaika kafelkowa, Strawberry Fields, Central Park, Nowy Jork. Andrew Burton/Getty Images Niektóre z najlepszych wierszy to teksty piosenek. „Imagine” Johna Lennona przywołuje utopię bez posiadania i chciwości, bez walki, którą, jak wierzył, promowały narody i religie przez samo ich istnienie. Wyobraź sobie, że nie ma krajów Nie jest trudno zrobić Nic, za co można by zabić lub umrzeć , Nie ma też religii Wyobraź sobie wszystkich ludzi żyjących w pokoju Alfred Noyes: „Na froncie zachodnim” Groby nieznanego żołnierza zabitego podczas I wojny światowej. Thierry Monasse/Getty Images Znany „Na froncie zachodnim” edwardiański poeta Alfreda Noyesa, pisząc na podstawie swoich doświadczeń zniszczeń I wojny światowej , mówi z perspektywy żołnierzy pochowanych w grobach oznaczonych prostymi krzyżami, prosząc, aby ich śmierć nie poszła na marne. Chwała zmarłych nie była tym, czego potrzebowali zmarli, ale pokojem, jaki zaprowadzili żyjący. Fragment: My, którzy tu leżymy, nie mamy już nic do modlitwy. Na wszystkie Twoje chwały jesteśmy głusi i ślepi. Możemy nigdy nie wiedzieć, czy zdradzisz Naszą nadzieję, że uczynisz ziemię lepszą dla ludzkości. Maya Angelou: „Rock woła do nas dzisiaj” Martin Godwin/Archiwum Hultona/Getty Images Maya Angelou , w tym wierszu odwołującym się do naturalnych obrazów, aby przedstawić ludzkie życie w długim okresie czasu, ma te wersy wyraźnie potępiające wojnę i wzywające do pokoju, głosem „skały”, która istniała od najdawniejszych czasów: Każdy z was jest krajem granicznym, Delikatnym i dziwnie dumnym, A jednak wiecznie obleganym. Wasze zbrojne walki o zysk Zostawiły kołnierze odpadów na Moim brzegu, strumienie gruzu na mojej piersi. A jednak dzisiaj wzywam cię nad moją rzekę, Jeśli nie będziesz więcej studiował wojny. Przyjdź, odziany w pokój, zaśpiewam pieśni , które Stwórca mi dał, kiedy Ja A drzewo i kamień stanowiły jedno. Henry Wadsworth Longfellow: „Słyszałem dzwony w Boże Narodzenie” Bombardowanie Fort Fisher, niedaleko Wilmington, Nowy Jork, 1865. Biblioteka obrazów De Agostini/Getty Images Poeta Henry Wadsworth Longfellow, w środku wojny secesyjnej , napisał ten wiersz, który ostatnio został zaadaptowany jako współczesny klasyk bożonarodzeniowy. Longfellow napisał to w Boże Narodzenie w 1863 roku, po tym, jak jego syn zaciągnął się do sprawy Związku i wrócił do domu ciężko ranny. Wersety, które on włączył i nadal są ogólnie włączone, mówią o rozpaczy usłyszanej obietnicy „pokoju na ziemi, dobrej woli dla ludzi”, kiedy świat jasno wskazuje na to, że wojna nadal istnieje. I w rozpaczy skłoniłem głowę; „Nie ma pokoju na ziemi”, powiedziałem; „Albowiem nienawiść jest silna i szydzi z pieśni pokoju na ziemi, dobrej woli ludziom!” Wtedy zabrzmiały dzwony głośniej i głębiej: „Bóg nie umarł ani nie śpi, niesprawiedliwy upadnie , prawość zwycięży, pokój na ziemi, dobra wola ludzi”. Oryginał zawierał również kilka wersetów odnoszących się konkretnie do wojny secesyjnej. Przed tym krzykiem rozpaczy i odpowiedzią na wołanie nadziei i po wersetach opisujących długie lata słuchania „pokoju na ziemi, dobrej woli dla ludzi” (fraza z narodzin Jezusa w pismach chrześcijańskich), wiersz Longfellowa zawiera opis czarne armaty wojny: Wtedy z każdej czarnej, przeklętej paszczy Armata grzmiała na południu I kolędy utonęły Pokoju na ziemi, dobrej woli ludziom! To było tak, jakby trzęsienie ziemi rozdarło kamienie paleniska kontynentu I porzuciło domy zrodzone Z pokoju na ziemi, dobrej woli dla ludzi! Henry Wadsworth Longfellow: „Fajka pokoju” Wooing of Hiawatha - Currier i Ives na podstawie Longfellow. Bettmann/Getty Images Ten wiersz, będący częścią dłuższego epickiego poematu narracyjnego „Pieśń o Hiawatha”, opowiada historię pochodzenia fajki pokoju rdzennych Amerykanów z (niedługo) przed przybyciem europejskich osadników. To pierwsza część zapożyczania i przekształcania tubylczych opowieści Henry'ego Wadswortha Longfellowa, tworząca opowieść o miłości Ojibwe Hiawatha i Delaware Minnehaha, położonych nad brzegiem Jeziora Górnego. Ponieważ tematem opowieści jest spotkanie dwóch narodów, rodzaj Romea i Julii plus historia króla Artura osadzona w przedkolonialnej Ameryce, temat fajki pokoju ustanawiającej pokój między rdzennymi narodami prowadzi do bardziej szczegółowej historii jednostek . W tej części „Pieśni o Hiawatha” Wielki Duch zwołuje narody dymem fajki pokoju, a następnie ofiarowuje im fajkę pokoju jako zwyczaj tworzenia i utrzymywania pokoju między narodami. "O moje dzieci! moje biedne dzieci! Słuchajcie słów mądrości, słuchajcie słów ostrzeżenia, z ust Wielkiego Ducha, od Mistrza Życia, który was stworzył! "Dałem wam ziemie do polowania , Dałem wam strumienie do łowienia ryb, dałem wam niedźwiedzia i żubra, dałem wam sarnę i renifery, otręby i bobry dałem, bagna pełne dzikiego ptactwa, rzeki pełne ryb, Dlaczego więc nie jesteś zadowolony? Dlaczego więc będziecie na siebie polować? „Jestem znużony waszymi kłótniami, znużony waszymi wojnami i rozlewem krwi, znużony waszymi modlitwami o zemstę, waszymi kłótniami i niezgodą;Cała twoja siła jest w twoim zjednoczeniu, Całe twoje niebezpieczeństwo jest w niezgodzie; Dlatego odtąd bądźcie spokojni, I jak bracia mieszkają razem. Wiersz, będący częścią amerykańskiego ruchu romantycznego z połowy XIX wieku, wykorzystuje europejskie spojrzenie na życie amerykańskich Indian, aby stworzyć historię, która stara się być uniwersalna. Został skrytykowany jako zawłaszczenie kulturowe , twierdząc, że jest wierny historii rdzennych Amerykanów, ale w rzeczywistości, swobodnie adaptowany i wyobrażany przez pryzmat euro-amerykański. Wiersz ukształtował dla pokoleń Amerykanów wrażenie „dokładnej” kultury rdzennych Amerykanów. Drugi wiersz Wadswortha zawarty tutaj, „Słyszałem dzwony w Boże Narodzenie”, również powtarza wątek wizji świata, w którym wszystkie narody są w pokoju i pojednane. „Song of Hiawatha” została napisana w 1855 roku, osiem lat przed tragicznymi wydarzeniami wojny domowej, które zainspirowały „I Heard the Bells”. Buffy Sainte-Marie: „Uniwersalny żołnierz” Scott Dudelson/Getty Images Teksty piosenek były często poezją protestacyjną ruchu antywojennego lat 60. XX wieku. „Z Bogiem po naszej stronie” Boba Dylana było gryzącym potępieniem tych, którzy twierdzili, że Bóg faworyzował ich na wojnie, oraz „Gdzie zniknęły wszystkie kwiaty?” (rozsławiony przez Pete'a Seegera) był łagodniejszym komentarzem na temat daremności wojny. „Universal Soldier” Buffy Sainte-Marie był jedną z tych mocno uderzających antywojennych piosenek, które obarczały odpowiedzialnością za wojnę wszystkich, którzy brali w niej udział, łącznie z żołnierzami, którzy dobrowolnie wyruszyli na wojnę. Fragment: I walczy o demokrację, walczy o czerwonych, Mówi, że to dla pokoju dla wszystkich. To on musi decydować, kto ma żyć, a kto umrzeć, I nigdy nie widzi napisu na ścianie. Ale jak bez niego Hitler potępiłby ich w Dachau? Bez niego Cezar byłby sam. To on oddaje swoje ciało jako broń na wojnę, a bez niego to zabijanie nie może trwać dalej. Wendell Berry: „Spokój dzikich rzeczy” Kaczki krzyżówki z Great Heron, Los Angeles River. Archiwum Hultona/Getty Images Wendell Berry, nowszy poeta niż większość tu wymienionych, często pisze o życiu na wsi i przyrodzie, i czasami jest identyfikowany jako współbrzmiący z dziewiętnastowiecznymi tradycjami transcendentalistycznymi i romantycznymi. W "The Peace of Wild Things" przeciwstawia ludzkie i zwierzęce podejście do martwienia się o przyszłość i jak przebywanie z tymi, którzy się nie martwią, jest sposobem na znalezienie spokoju dla tych z nas, którzy się martwią. Początek wiersza: Kiedy narasta we mnie rozpacz i budzę się w nocy, przerażony tym, jakie może być życie moje i moich dzieci, idę i kładę się tam, gdzie leśny kaczor odpoczywa w swoim pięknie na wodzie, a czapla wielka żeruje . Wchodzę w spokój dzikich istot , które nie obciążają swojego życia przez przewidywanie żalu. Emily Dickinson: „Wiele razy myślałam, że nadszedł pokój” Archiwum Hultona/Getty Images Pokój czasami oznacza pokój wewnętrzny, gdy stajemy w obliczu wewnętrznych zmagań. W swoim dwustrofowym wierszu, tutaj przedstawionym z większą ilością oryginalnej interpunkcji niż w niektórych zbiorach, Emily Dickinson używa obrazu morza do przedstawienia fal pokoju i walki. Sam wiersz ma w swojej strukturze coś z przypływów i odpływów morza. Czasami wydaje się, że panuje tam spokój, ale tak jak ci na rozbitym statku mogą pomyśleć, że znaleźli ląd na środku oceanu, może to być również iluzja. Wiele iluzorycznych obserwacji „pokoju” nadejdzie, zanim zostanie osiągnięty prawdziwy pokój. Wiersz miał prawdopodobnie dotyczyć wewnętrznego spokoju, ale pokój na świecie może być również iluzoryczny. Wiele razy myślałem, że Pokój nadszedł Kiedy Pokój był daleko — Jak rozbitkowie — uważają, że widzą ziemię — W środku morza — I walczą lżej — ale żeby udowodnić Tak beznadziejnie jak ja — Ile fikcyjnych brzegów — Przed portem być- Rabindrinath Tagore: „Pokój, moje serce” Wikimedia Poeta bengalski Rabindrinath Tagore napisał ten wiersz w ramach swojego cyklu „Ogrodnik”. Używa w tym „pokoju” w sensie znalezienia pokoju w obliczu zbliżającej się śmierci. Pokój, moje serce, niech czas rozstania będzie słodki. Niech to nie będzie śmierć, ale zupełność. Niech miłość rozpłynie się w pamięci, a ból w pieśni. Niech lot po niebie zakończy się złożeniem skrzydeł nad gniazdem. Niech ostatni dotyk twoich dłoni będzie delikatny jak kwiat nocy. Zatrzymaj się na chwilę, O Piękny Koniec, i wypowiedz w ciszy swoje ostatnie słowa. Kłaniam się tobie i podnoszę moją lampę, aby cię oświetlić na twojej drodze. Sarah Flower Adams: „Część w pokoju: czy dzień przed nami?” Kaplica przy Placu Południowym w Londynie. Archiwum Hultona/Getty Images Sarah Flower Adams była poetką unitaryjską i brytyjską, której wiele wierszy zamieniono w hymny. (Jej najsłynniejszy wiersz: „Nearr My God to thee”). Adams należał do postępowej kongregacji chrześcijańskiej South Place Chapel, która skupiała się na ludzkim życiu i doświadczeniu. W "Part in Peace" zdaje się opisywać uczucie opuszczenia satysfakcjonującego, inspirującego nabożeństwa i powrotu do codzienności. Druga zwrotka: Część w pokoju: z głębokim dziękczynieniem, Oddaniem, gdy kroczymy do domu, Łaskawą służbą żywym, Spokojną pamięcią dla zmarłych. Ostatnia strofa opisuje to uczucie rozstania w pokoju jako najlepszy sposób na uwielbienie Boga: Część w pokoju: takie są uwielbienia, które Bóg nasz Stwórca kocha najbardziej... Charlotte Perkins Gilman: „Dla obojętnych kobiet” Charlotte Perkins Gilman, przemawiająca w obronie praw kobiet. Bettmann/Getty Images Charlotte Perkins Gilman , pisarka feministyczna z przełomu XIX i XX wieku, była zaniepokojona różnego rodzaju sprawiedliwością społeczną. W „Do obojętnych kobiet” potępiła jako niepełny rodzaj feminizmu, który ignoruje kobiety w ubóstwie, potępia poszukiwanie pokoju, który szuka dobra dla własnej rodziny, podczas gdy inni cierpią. Zamiast tego opowiadała się za tym, że tylko pokój dla wszystkich będzie prawdziwy. Fragment: A jednak jesteście matkami! A opieka matki jest pierwszym krokiem ku przyjaznemu życiu ludzkiemu. Życie, w którym wszystkie narody w niezmąconym pokoju Jednoczą się, by podnieść standard świata I sprawić, by szczęście, którego szukamy w domach, rozprzestrzeniło się wszędzie w silnej i owocnej miłości.